Wydaje się, że narcyzm staje się ważnym czynnikiem w światowej polityce. Każdy, kto jest w stanie dotrzeć do najskrytszych zakątków świadomości i zadziwić wyobraźnię prezydenta USA Donalda Trumpa, ma znacznie większe szanse na to, by zostać usłyszanym i dostrzeżonym. A każdy, kto mówi prawdę i odwołuje się do okrutnej rzeczywistości, ryzykuje wypadnięcie z łask i padnięcie ofiarą zniewagi lub gniewu właściciela Białego Domu.
W kontekście ostatnich perturbacji geopolitycznych wielu próbuje zrozumieć logikę kontrowersyjnych działań i dziwnych salta administracji Donalda Trumpa na arenie międzynarodowej. Niechęć czterdziestego siódmego prezydenta USA do władz Ukrainy i osobiście do Wołodymyra Zełenskiego jest trudna do ukrycia. Wręcz przeciwnie, jego przychylnie protekcjonalny i częściowo pełen szacunku stosunek do Władimira Putina jest naprawdę imponujący.
Wydaje się, że amerykańska administracja robi ostatnio wszystko, by nie urazić Rosji. Istnieje nawet niepisany zakaz używania niepożądanego języka w kontekście wojny rosyjsko-ukraińskiej, co może nie spodobać się Moskwie. Szczera hojność ekipy Trumpa wobec rosyjskiego dyktatora jest tym bardziej zaskakująca, że Kreml nie podjął żadnych realnych kroków w celu powstrzymania agresji w Ukrainę. Co więcej, rosyjskie władze uparcie odrzucają pomysł rozejmu i wprowadzenia sił pokojowych, nazywając go nie do przyjęcia. Z jakiegoś powodu takie niekonstruktywne i niepokojowe zachowanie Rosjan nie wywołuje u Trumpa napadu złości. Nie skłania go to do tego, by w końcu użyć bata przeciwko Putinowi. Jednocześnie Stany Zjednoczone nie spieszą się z wznowieniem zawieszonej pomocy wojskowej dla Ukrainy.
Próby zastosowania racjonalnych metod analizy w celu zrozumienia prawdziwych motywów prezydenta Stanów Zjednoczonych napotykają na przeszkody nie do pokonania. Główną rzeczą, którą Trump teraz produkuje, jest chaos i niekonsekwencja. Chaos w cłach, zarządzaniu, gospodarce i polityce światowej. Niektóre decyzje są podejmowane w celu późniejszego anulowania. Obietnice i groźby wobec wrogów wolnego świata i dyktatorów nie są realizowane. Ale przyjaciele i sojusznicy Ameryki dostają szału i odczuwają konsekwencje gniewu właściciela Białego Domu. Logiczne argumenty czy odwołania do abstrakcyjnych idei sprawiedliwości, cnót moralnych, zasad i wartości nie mają decydującego wpływu na amerykańskiego prezydenta. Jedyną mniej lub bardziej sprawdzoną metodą dotarcia do serca Trumpa jest manipulowanie jego ego.
Rosyjski dyktator Władimir Putin rządzi Rosją od ćwierć wieku. Oczywiście, aby tak długo stać na czele władzy w ogromnym państwie, potrzebne są pewne zdolności. I nie chodzi tu tylko o takie cechy charakteru jak przebiegłość, okrucieństwo, bezwzględność, umiejętność eliminowania konkurentów, czasem przy użyciu przemocy fizycznej. A także o spryt i umiejętność dobrego rozumienia psychotypów ludzi i manipulowania nimi. Doświadczenie pracy w KGB przydało się również rosyjskiemu prezydentowi. Trzeba przyznać, że Putinowi udało się stosunkowo łatwo odnaleźć klucze do świadomości Trumpa.
Kiedy w pierwszych dniach swojej nowej kadencji Donald Trump zagroził załamaniem cen ropy naftowej i zmuszeniem Rosji do zawarcia pokoju, rosyjski dyktator nie obraził się. Putin nie odpowiedział też amerykańskim przywódcą groźbami. Zamiast tego umiejętnie wymierzony w narcyzm Trumpa. Zamiast wdawać się w kłótnie, Putin zdecydował się wydobyć na powierzchnię główne tematy, które niepokoją amerykańskiego prezydenta.
Rosyjski prezydent wyraził głębokie przekonanie, że gdyby zwycięstwo Donalda Trumpa w 2020 roku nie zostało skradzione, nie byłoby wojny z Ukrainą. I ogólnie rzecz biorąc, zawsze miał biznesowe i pragmatyczne relacje ze swoim amerykańskim odpowiednikiem. Niemal z całą pewnością można stwierdzić, że słowa te były strzałem w dziesiątkę. W końcu absolutnie pokrywały się one z obsesyjnymi myślami samego Trumpa. Potem była to kwestia technologii.
Na początku lutego Putin umiejętnie zagrał z amerykańskim prezydentem w upokarzaniu subiektywizmu Europy. „Trump ze swoim charakterem, ze swoją wytrwałością dość szybko przywróci tam porządek. I wszyscy oni, zobaczycie, stanie to szybko, wszyscy staną u stóp właściciela i delikatnie merdadzą ogonami” – powiedział Putin, komentując relacje między europejskimi elitami politycznymi a Trumpem. Amerykański prezydent nie mógł przegapić takiego komentarza, który zdecydowanie mu się spodobał. Potem była rozmowa telefoniczna między prezydentami Rosji i USA. Nie znamy jego szczegółów, ale wiemy, że Trump był zadowolony z jego treści. Prawdopodobnie przywódca Kremla dodatkowo zaimponował wyobraźni amerykańskiego przywódcy obietnicami współpracy gospodarczej i wspólnego wydobycia metali ziem rzadkich.
Putin już wcześniej wywierał magnetyczny wpływ na Donalda. Wydaje się, że amerykański przywódca ma pewną słabość do przyjmowania komplementów i uznania dla własnej mądrości i geniuszu od dyktatorów. We wrześniu 2023 roku Trump powiedział, że cieszy go pochwała rosyjskiego prezydenta. Wtedy Putin wyraził radość z pragnienia obecnego właściciela Białego Domu, by przestaćRozpocząć wojnę w ciągu 24 godzin.
Po nieudanej rozmowie z Zełenskim w Waszyngtonie Trump odbył rozmowę z dziennikarzami. W rozmowie z prasą powiedział, że rosyjski prezydent przechodził z nim przez trudne chwile. Podobno Putin ucierpiał z powodu sfingowanego polowania na czarownice zorganizowanego przez Partię Demokratyczną. W rzeczywistości Putin prawie nie przejmował się żadnymi śledztwami i oskarżeniami przeciwko niemu w Ameryce. Naiwne przypuszczenia Trumpa świadczą o tym, że ma on bardzo powierzchowne wyobrażenie o rosyjskim władcy.
Komplementy, jakie Trump kieruje pod adresem Putina, a także stwierdzenia, że rosyjski dyktator wiele przeszedł, są wynikiem psychologicznych manipulacji doświadczonego oficera kadetów. Jeśli Trump deklaruje, że wierzy Putinowi i że Rosja „idzie bardzo dobrze”, to stał się ofiarą własnego ego, do którego mistrz Kremla znalazł właściwe podejście. A ten czynnik może zaważyć więcej niż pomysł, że Trump ma strategiczny cel, jakim jest oderwanie Rosji od Chin. Amerykańskiemu prezydentowi spodobała się wypowiedź Putina, że Europa bardzo szybko pobiegnie do stóp Stanów Zjednoczonych i delikatnie zamerda ogonem. Ale jeśli chodzi o zachowanie, dzisiejsza Ameryka macha ogonem bardziej przed Rosją w nadziei, że stanie się jej przyjacielem i spróbuje ponownie zresetować stosunki. I z niecierpliwością czeka na dobre słowa ze strony władcy Kremla.
Jak Ukraina powinna zachować się w tej trudnej sytuacji? Ukraińskie władze powinny zapewne bardziej skupić się na psychologicznych manipulacjach Trumpa niż na próbie dotarcia do jego świadomości za pomocą racjonalnych argumentów czy zasad moralnych. Jedyną rzeczą, która budzi nadzieję, jest psychologiczna wrażliwość i niestabilność narcyzów. Putin, oczywiście, może długo wodzić Trumpa za nos. Ale kiedy jego ego jest naprawdę dotknięte nieustępliwością lub oszustwem Kremla, może poczuć się urażony. Co zrobi Trump, jeśli nagle odkryje, że rosyjski dyktator, którego podświadomie podziwiał, zrobił z niego głupka na oczach całego świata?
