14 lutego Halicki Sąd Rejonowy we Lwowie skazał byłą szefową obwodowego oddziału partii OPFL Inną Iwanoczkę. Za zdradę stanu została skazana na 13 lat więzienia z konfiskatą mienia. Opublikowano Jednolity Rejestr Orzeczeń Sądowych Pełny tekst wyroku, która dostarcza dowodów na wieloletnią współpracę Inny Iwanochko ze służbami specjalnymi Federacji Rosyjskiej, wskazuje na kwoty, jakie otrzymywała za organizowanie prorosyjskich imprez we Lwowie, a także na skutki przejścia przez wykrywacz kłamstw.
Zdradzamy szczegóły współpracy Inny Iwanochko i jej współpracowników z Rosjanami.
***
Specjalny status Galicji
Jak ustalono w śledztwie, w 2011 roku rosyjskie służby specjalne zwerbowały nieżyjącego już pracodawcę Inny Iwanochko, Władimira Malsagowa, który miał zgłaszać się do Federacji Rosyjskiej w sprawie międzynarodowej pomocy wojskowej, znaleźć osoby, które mogłyby zostać zwerbowane do pracy dla rosyjskich służb specjalnych, zdestabilizować sytuację w obwodzie lwowskim i zdyskredytować ukraińskie władze. Miał również organizować różne wydarzenia ideologiczne w obwodzie lwowskim mające na celu współpracę między Ukrainą a Rosją, a także promocję idei separatystycznych.
Wołodymyr Małsagow, który w 2017 roku zmienił nazwisko na Jermiłow, jest znanym lwowskim prawnikiem, emerytowanym generałem dywizji policji. W latach 2002-2021 często podróżował do Moskwy i na Krym. W 2021 roku zmarł na koronawirusa.
W 2015 roku Wołodymyr Małagow zdecydował się zaangażować Inną Iwanochko, która w latach 2012-2014 była szefową szewczenkowskiej rejonowej organizacji Partii Regionów, założycielką organizacji pozarządowej „Źródła Pomocy” i jedną z szefek organizacji pozarządowej „Ukraiński Wybór” Wiktora Medwedczuka. Inna Iwanochko rozpoczęła pracę w służbach specjalnych Federacji Rosyjskiej pod pseudonimem „Inga”.
Władimir Malsagow i Inna Iwanochko
Do jej zadań należało organizowanie konferencji, seminariów i akcji ulicznych z postulatami nadania Galicji specjalnego statusu gospodarczego i kulturalnego oraz jej autonomii. Jednym z takich wydarzeń była konferencja „Specjalny status Lwowa: regionalna samoidentyfikacja i niepodległość Europy”, która odbyła się w maju 2015 r. w hotelu Hetman przy ulicy. Wołodymyr Wielki, lat 50 we Lwowie. Następnie Władimir Malsagow poinformował Rosjan o tym wydarzeniu i wysłał link do materiałów w mediach. Później przesłuchiwani w sądzie uczestnicy konferencji zeznali, że nie podejrzewali prawdziwych motywów tego wydarzenia, dlatego zgodzili się wziąć w nim udział.
W tym samym roku Inna Iwanochko i jej kurator zorganizowali wiec pod Lwowską Obwodową Administracją Państwową, wzywając do nadania regionowi specjalnego statusu. Rosjanie zapłacili za wiec 11 tys. Dolarów.
W 2017 roku Wołodymyr Małagow zatrudnił Inną Iwanochko jako szefową działu zasobów ludzkich swojej firmy „Konsorcjum «Agencja Bezpieczeństwa Gospodarczego», po czym zaczęła wysyłać wnioski prawników do Lwowskiego Rejonowego Sądu Administracyjnego w celu uzyskania dokumentów do pozwu o unieważnienie decyzji komitetu wykonawczego Rady Miejskiej Lwowa, która przewidywała demontaż awaryjnej części radzieckiego Pomnika Chwały na ulicy. Stryjskaja. Otrzymała za to 106,8 tys. od rosyjskich służb specjalnych. Bezzałogowe statki powietrzne Śledztwo wykazało, że jego celem była nie tyle ochrona zabytku, co zachowanie „rosyjskiej obecności” w obwodzie lwowskim na rozkaz służb specjalnych Federacji Rosyjskiej.
„Ekspert polityczny z obwodu lwowskiego”
W latach 2018-2022 Inna Iwanochko regularnie uczestniczyła jako ekspert polityczny i polityk z obwodu lwowskiego w programach telewizyjnych w telewizji rosyjskiej, gdzie promowała prorosyjskie narracje. W szczególności wezwała Ukrainę do zawarcia sojuszu z Rosją, porzucenia NATO i rozpoczęcia negocjacji z pseudorepublikami DRL i ŁRL.
W swoich wywiadach Inna Iwanochko posługiwała się propagandowymi, tendencyjnymi i wyłącznie negatywnymi informacjami na temat Ukrainy, w szczególności dotyczącymi rusofobii, antyrosyjskości Ukrainy, faszyzmu, nazizmu i radykalnego nacjonalizmu, w wyniku czego Ukraina ma stać się państwem wrogim Rosji, całkowicie zależnym od Zachodu. Ponadto stwierdziła, że Ukraina rzekomo sprowokowała atak Rosji taką polityką.
W rozmowie z Rosjanami stwierdziła, że naród ukraiński miał być rozczarowany ideami nacjonalistycznymi i patriotycznymi, był przychylnie nastawiony do Rosji i nie uważał jej za wroga. Ona stwierdziła, że Ukraińcy i Rosjanie to jeden naród, który ma wspólną historię, a terytorium Ukrainy to wspólne terytorium – Rosja.
Na przykład śledczy cytują jej wywiad dla prorosyjskiego źródła medialnego „PolitWera” z marca 2014 roku:
– Faktem jest, że drużyna nigdy w życiu nie była prorosyjska. No cóż, proukraińska drużyna. O przyjaźni i współpracy zarówno z Rosją, jak i z innymi krajami, prawda?
– Bo przecież ludzie, którzy dzisiaj popierają zarówno (nazwisko jest ukryte, ale chyba mówimy o szefie OPFL Wiktorze Medwedczuku – red.), jak i nasz (n\d), wektor naszego kierunku, rośnie z dnia na dzień w takiej studni, coraz większy postęp, wie pan.
– Widzisz, za to, że siedział gdzieś w internecie, za jego radą został wyrzucony z pracy. Są celowe ataki na ludzi za język rosyjski, za to, co mówią.
W innym wywiadzie dla tego samego źródła stwierdziła, że zna dużą liczbę osób z całej Ukrainy, w szczególności z Charkowa, Dniepru, Żytomierza, Iwano-Frankiwska i Użhorodu, którzy rzekomo byli gotowi zjednoczyć się i „Być razem przyjaciółmi przeciwko obecnemu ukraińskiemu rządowi”.
„Wie pan, Lwów jest bardzo agresywny w stosunku do władzy, Lwów jest bardzo agresywny wobec wszelkich działań. Niestety, jest podżeganie do agresji, że jutro będzie wojna, a ludzie dzwonią do mnie i pytają: „Czy będzie wojna?” zdradzać interesy kraju i faszerować ludzi tą agresją”– powiedziała Inna Iwanochko w wywiadzie dla prorosyjskiego ukraińskiego kanału telewizyjnego „Pierwszy Niepodległy” w styczniu 2020 roku.
Aktywnie skrytykowała również ustawę językową, zauważając, że jej przyjęcie jest „flirtowanie z radykałami i neonazistami, którzy sieją koszmar na Ukraińcach”. Słowa te wyraziła w wywiadzie dla prorosyjskiego portalu medialnego „News Front”.
Oprócz udziału w otwarcie prorosyjskich programach i programach, Inna Iwanochko była często zapraszana do programu lwowskiego kanału telewizyjnego NTA „Wielki Lwów mówi”. Na przykład w sporze 9 maja 2019 r. wyraziła swoją wersję pochodzenia Ukrainy. Oświadczyła, że Ukraina jest prawnym spadkobiercą Ukraińskiej SRR.
Inna Iwanochko była częstym gościem programu „Wielki Lwów mówi” na kanale telewizyjnym NTA / zrzut ekranu kanału Telegram „Polityczny śmietnik”
O realizacji działań propagandowych poinformowała Władimira Malsagowa, który przekazał te informacje w zaszyfrowanej formie kuratorom FSB Rosji. Za wykonaną pracę kuratorzy przekazywali mu pieniądze na różne sposoby, czasem nawet za pośrednictwem kurierów.
Certyfikaty, wstęgi i flagi św. Jerzego Federacji Rosyjskiej
Z materiału sprawy jasno wynika, że śledczy trafili do Inny Iwanochko za pośrednictwem Wołodymyra Małagowa. W marcu 2022 r. dwóch mieszkańców Lwowa skontaktowało się z SBU, która poinformowała, że we Lwowie mogą działać rosyjscy agenci. Obaj wnioskodawcy pracowali w grupie firm Konsorcjum Agencji Bezpieczeństwa Gospodarczego LLC, której dyrektorem był Władimir Malsagov. Jeden ze świadków, były pracownik Państwowej Służby Łączności Specjalnej w obwodzie lwowskim, powiedział, że spotkał się z Malsagovem w jego biurze kancelarii prawnej Verum Vita, gdzie pokazał różne certyfikaty i podziękowania od Federacji Rosyjskiej, a także obnosił się tam ze swoimi koneksjami. Zaprosił świadka do wzięcia udziału w płatnym wiecu, ale ten odmówił. Wszczęto przeciwko niemu postępowanie karne za współpracę z Malsagovem, ale dzięki współpracy ze śledztwem sąd zwolnił go z odpowiedzialności.
Inny świadek, który moderował konferencję „Specjalny status Lwowa: regionalna samoidentyfikacja i niepodległość Europy” powiedział, że organizatorzy wygłosili mu mowę otwierającą konferencję i nie wiedział o treści konferencji, chociaż znał Malsagova od lat 70. Nie udało się ustalić jego nazwiska. Inny świadek powiedział, że po udziale w konferencji stracił nawet pracę, Order za Zasługi w Zapewnianiu Bezpieczeństwa Narodowego wydany przez rosyjską organizację dla funkcjonariuszy organów ścigania, certyfikat członka partii Blok Rosyjski itp.
Byli pracownicy firm Małsagowa zeznali w sądzie, że Inna Iwanochko nie ukrywała swojego prorosyjskiego stanowiska, wręcz przeciwnie, otwarcie mówiła, że Ukrainę rzekomo stworzyli bolszewicy. Jeden z tych świadków był nawet zaangażowany przez wspólnikówbadać i badać nastroje społeczne dotyczące autonomii Lwowa.
Ponadto śledztwo wykazało, że korespondencja między Inną Iwanochko a Władimirem Malsagowem odbywała się wyłącznie w języku rosyjskim. Podczas przeszukań w mieszkaniu jej i kuratora znaleźli korespondencję z przedstawicielami rosyjskich służb specjalnych, zaświadczenia rosyjskiego konsula za „dzielne pełnienie obowiązków służbowych w szeregach sił zbrojnych”, flagi Federacji Rosyjskiej, medale i inne dokumenty. Również w domach i biurach w Malsagov i Iwanochko śledczy zabezpieczyli kilka motków wstążki św. Jerzego, jego świadectwa różnych organizacji państwowych Rosji, w tym legitymację partyjną Komunistycznej Partii Ukrainy, zaświadczenie członka Związku Weteranów Służb Specjalnych, organów ścigania „Kaskada”, legitymację partyjną Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewików,
Wśród dokumentów znaleźli również analizę informacyjno-analityczną na temat Majdanu, różnego rodzaju znaków wydawanych przez oficjalne organy Federacji Rosyjskiej. Wśród nich m.in. medal „Czeka KGB FSB 90 lat”. Okazało się również, że Władimir Malsagow posiadał telefon komórkowy, którego używał wyłącznie do komunikowania się z Rosjanami. Ze śledztwa wynika, że wykonał co najmniej 111 takich połączeń.
„Granty od Rosjan i kłamstwa na wariografie”
W sądzie Inna Iwanochko zaprzeczyła swojej winie i powiedziała, że proces przeciwko niej jako opozycjonistce był politycznym odwetem. Twierdziła, że nigdy nie pracowali dla służb specjalnych Federacji Rosyjskiej, a Władimir Malsagow udzielał jej jedynie pomocy prawnej. Twierdzenia te obalają jednak wyniki przesłuchań wariografem. Z jego wyników wynika, że większość odpowiedzi Inny Iwanochko była fałszywa. W szczególności za niewiarygodne uznano również jej oświadczenia, że nie szpiegowała na rzecz Rosji, nie dopuściła się zdrady stanu, współpracowała z zagranicznymi służbami specjalnymi przeciwko Ukrainie, nie przekazywała informacji poufnych, nie otrzymywała pieniędzy za pracę dla służb specjalnych Federacji Rosyjskiej itp. Twierdziła również, że nie zażywała narkotyków i nie nadużywała alkoholu, ale wariograf również zaprzeczył tym zeznaniom.
Śledczy znaleźli również dowody na to, że Malsagov i Ivanochko otrzymywali pieniądze na realizację prorosyjskich projektów w obwodzie lwowskim pod pozorem dotacji z Federacji Rosyjskiej. W celu realizacji projektów korespondowali z przedstawicielami Fundacji Russkij Mir, z którymi omówili program tzw. grantów i projektów „Rosjanie w Galicji. 1914-1918. Wojna i ludzie”, „Droga armii konnej w Galicji. Zaświadczenia i dokumenty”. Miały one na celu zidentyfikowanie i popularyzację dowodów historycznych związanych z rosyjskimi wojskowymi, którzy zginęli w I wojnie światowej i zostali pochowani w obwodzie lwowskim, a także świadectw potwierdzających jedność kultur Ukrainy i Rosji. Ogólnie rzecz biorąc, w badaniu „Rosjanie w Galicji. 1914-1918. Wojna i ludzie” Rosjanie przeznaczyli na ten cel 20 tys. Dolarów.
W celu niezbędnej realizacji tych projektów rosyjscy kuratorzy wysłali jasne instrukcje, które znaleźli na komputerach podczas przeszukań w firmach Władimira Malsagova. Wśród nich są komunikaty prasowe, lista wydarzeń wskazująca na koszt udziału protestujących. Do takich wydarzeń należą m.in. organizowanie rajdów samochodowych ze Zbruczu do granicy z Polską, tworzenie ogólnoukraińskich związków zawodowych, przyciąganie lokalnych deputowanych i deputowanych Rady Najwyższej, organizowanie konferencji prasowych.
Zauważa się również, że Inna Iwanochko w zamian za prowadzenie działań prorosyjskich zaoferowała wymianę kilku ukraińskich jeńców z siłami Lwowskiej Organizacji Antywojennej, której była członkinią. Inna Iwanochko zrelacjonowała na piśmie rosyjskim kuratorom wszystkie wydarzenia za pośrednictwem Władimira Małagowa.
14 lutego Rejonowy Sąd Rejonowy im. Halickiego we Lwowie uznał Inną Iwanochko za winną zdrady stanu i skazał ją na 13 lat więzienia z konfiskatą całego mienia. W trakcie procesu Inna Iwanochko kilkakrotnie prosiła o zmianę adwokata, ponieważ przeciwko jej adwokatowi Svitlanie Nowyckiej toczy się śledztwo w sprawie podejrzenia zdrady stanu.
Jeśli chodzi o Wołodymyra Malsagowa, śledczy zamknęli sprawę 9 listopada 2022 r. z powodu jego śmierci.
