Rankiem 21 listopada Rosja zaatakowała miasto Dniepr nowym typem pocisku. Źródła ukraińskie podały, że jest to pierwsze użycie przeciwko Ukrainie międzykontynentalnego pocisku balistycznego Rubież, który w szczególności jest zdolny do przenoszenia głowicy jądrowej. Z drugiej strony zachodnie media w większości nie popierały tej wersji i pisały o hipersonicznym pocisku balistycznym średniego zasięgu. Wieczorem tego samego dnia rosyjski przywódca Władimir Putin wydał oficjalne oświadczenie. Szef państwa-agresora powiedział, że Ukraina została uderzona najnowszym rosyjskim pociskiem balistycznym średniego zasięgu „Oreshnik”.
W przemówieniu Putina padło kilka nowych, ale typowych tez. Starał się przedstawić atak w Ukrainę jako reakcję na zgodę Zachodu na uderzenie w Federację Rosyjską bronią dalekiego zasięgu. Powiedział, że wydał rozkaz użycia Oreshnika w odpowiedzi na decyzję USA o wycofaniu się z traktatu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu. Skarżył się, że „konflikt nabrał elementów o charakterze globalnym”. Zagroził, że Rosja ma prawo użyć broni przeciwko obiektom tych krajów, które zezwalają na użycie swojej broni przeciwko rosyjskim celom. I oczywiście chwalił się, że zachodnie systemy obrony powietrznej nie są w stanie przechwycić najnowszej rosyjskiej rakiety, która nie ma odpowiednika na świecie.
Ale Putin nie byłby Putinem, gdyby nie uciekł się do dawki cynicznej retoryki i nie uroił kilku krokodylich łez. Rosyjski prezydent z zadowolonym z siebie wyrazem twarzy zaznaczył, że „Rosja zaoferuje z wyprzedzeniem cywilów w Ukrainie i obywateli innych przyjaznych państw opuszczenie stref możliwego zniszczenia”. W podobnym tonie wypowiedział się dzień później, 22 listopada, w podobnym tonie wypowiedział się sekretarz prasowy prezydenta Rosji Dmitrij Pieskow. Podkreślił, że wojska rosyjskie „pracują nad mechanizmami powiadamiania ludności cywilnej Ukrainy w przypadku planów nowych uderzeń rakietami balistycznymi”.
Rosja ma naprawdę wyjątkową cechę, która odróżnia ją od innych agresorów. Jest to zdolność do wygłaszania bez wyrzutów sumienia wypowiedzi o trosce o los ludności cywilnej i jednocześnie jej zabijania. Putin wygłosił przemówienie wieczorem 21 listopada. A już następnego ranka rosyjskie drony Shahed wypełnione odłamkami zaatakowały Sumy, zabijając dwie osoby i raniąc dwunastu cywilów. Broń tego typu służy wyłącznie do zabijania ludzi. Dlatego Rosjanie celowo atakowali infrastrukturę i budynki cywilne, aby zabić jak najwięcej Ukraińców.
Masowe zabójstwa ludności cywilnej i niszczenie infrastruktury cywilnej stały się integralną częścią wojny, którą Rosja rozpętała i prowadzi przeciwko Ukrainie. Dokładne dane dotyczące liczby ofiar wśród ukraińskich cywilów nie są znane. Według ONZ w listopadzie co najmniej 12,1 tys. Ukraińscy cywile są zabijani od początku pełnoskalowej inwazji Rosji w Ukrainę. I ponad 26,8 tys. zostali ranni. Ale liczba ta może być znacznie wyższa. A ilu Ukraińców zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów, aby uciec przed rosyjskimi „wyzwolicielami”? Nikt nie jest w stanie podać dokładnej liczby. Ale mierzy się to w milionach.
Zbrodnie wojenne popełniane przez agresora są przerażające, krwawe i bezwzględne. Wydaje się, że wróg celowo stara się regularnie uderzać na terytorium Ukrainy na cele niewojskowe, aby zasiać strach i panikę. I zmusić Ukraińców do opuszczenia swojego kraju. Rosjanie atakują budynki mieszkalne, elektrownie i sieci, przedsiębiorstwa przemysłowe i węzły transportowe. Ważące kilkaset kilogramów FABy zrzucane są na obwody charkowski, zaporoski, sumski i chersoński. Zdarza się, że liczbę ofiar takich strajków szacuje się na kilkadziesiąt osób.
Masowy ostrzał infrastruktury energetycznej świadczy o świadomym dążeniu kierownictwa Kremla do stworzenia jak najbardziej niekorzystnych warunków dla życia wszystkich Ukraińców. Zniszczyć ukraińską gospodarkę, pozbawić nas światła i ciepła. Putin, który po wystrzeleniu hipersonicznego pocisku balistycznego postanowił uronić krokodyle łzy, jest autentycznie szczęśliwy, gdy obserwuje skutki rosyjskiego ostrzału Ukrainy. Chaos, krew, zniszczenie odżywiają jego mroczną aurę. Chociaż, prawdę mówiąc, rosyjski dyktator niewiele przejmuje się losem własnego społeczeństwa. Ze względu na swoje pragnienie zagarnięcia cudzych ziem jest gotów wsadzić miliony Rosjan do grobów i uzna to za akceptowalną cenę.
Rosja za pośrednictwem Putina deklaruje, że prowadzi wojnę w Ukrainie nie z Ukraińcami, ale z mitycznym „reżimem kijowskim”, z ukraińskimi „neonazistami”, z NATO i z zagranicznymi najemnikami. I w ogóle bardzo zależy mu na przyjaźni z Ukraińcami. Pragnienie „przyjaźni” nie przeszkadza jednak Rosji w jednoczesnym niszczeniu Ukraińców fizycznie i zajmowaniu terytorium obcego państwa każdego dnia. A na terytoriach okupowanych, aby zmienić skład etniczny ludności i wykorzenić wszelkie oznaki Ukrainy.
Putin nazwał atak pociskiem hipersonicznym „Oreshnik” w Ukrainę odwetem za uderzenia zachodnią bronią dalekiego zasięgu terytorium Federacji Rosyjskiej. I powiedział, że wojna stała się globalna. Ale z jakiegoś powodu ten globalny charakter wojny ogranicza się wyłącznie do terytorium Ukrainy. Rosja obnosi się ze swoją gotowością do wojny z Zachodem, rzuca groźby, krzyczy o NATO jako egzystencjalnym zagrożeniu dla swojego istnienia, ale od prawie trzech lat prowadzi agresywną wojnę przeciwko państwu niezaangażowanym i niszczy jego ludność cywilną.
Jest coś szczególnego i wyjątkowego w cynicznym dążeniu Moskwy do regularnego wylewania krokodylich łez nad ofiarami swojej agresji i udawania, że jest obrońcą ludności cywilnej. Ta cecha wyraźnie odróżnia Rosję i Putina od innych najeźdźczych imperiów i dyktatorów.
Hitler był zbrodniarzem. Ale przynajmniej nie wezwał mieszkańców Londynu czy Stalingradu do opuszczenia swoich domów i miast w obliczu nalotów Luftwaffe czy ataków rakietowych V-2. Nie twierdził, że to wojska alianckie czy sowieckie same niszczyły swoje miasta, odpierając naloty niemieckich pilotów. Nie udawał kogoś, kto zdawał się troszczyć o los ludów niearyjskich. Nie wygłaszał długich przemówień, w których groził jakimś krajom czy blokom wojskowo-politycznym, a później atakował zupełnie inne.
Führer był przynajmniej otwarty w swojej nienawiści i pragnieniu niszczenia, podbicia, podboju, asymilacji. Putin ma podobne cechy i cele. Nie przeszkadza mu to jednak od czasu do czasu przymierzać pobożnego obrazu i udawać ofiarę agresji, która zmuszona jest się bronić. Putin lubi zabijać. Stara się jednak robić to w zgodzie z kanonem, nie zapominając o wylewaniu krokodylich łez.
