W piątek 23 sierpnia Kościół Garnizonowy we Lwowie pożegnał Ihora Dubyka, 60-letniego żołnierza z Mariupola, który zginął w październiku 2023 roku. Obrońca został pochowany na Polu Marsowym.
Należy zauważyć, że Igor Dubyk jest absolwentem Priazowskiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego. W Radzie Miejskiej Lwowa Powiedziałże potem założył własną firmę i zajmował się produkcją mebli. Ihor Dubyk zajmował się zapasami w stylu wolnym, piłką nożną i szachami, a w domu zgromadził dużą bibliotekę. Ponadto lubił numizmatykę, ogrodnictwo i zajmował się pszczelarstwem.
W 2014 roku Ihor Dubyk zgłosił się na ochotnika do obrony kraju i wstąpił do pułku Azow. Był także szefem organizacji pozarządowej „Patriota” i jednym z założycieli organizacji pozarządowej „Mariupol Drużina”. Od początku pełnoskalowej inwazji Ihor Dubyk włączył się w lokalną obronę terytorialną i bronił Mariupola. Żołnierz z poważnymi obrażeniami trafił do szpitala na terenie zakładów Azowstal. Później został schwytany i uwięziony w Ołeniwce i Rosji.
Ihor Dubyk wrócił w Ukrainę po 200 dniach niewoli. Żołnierz spędził trzy miesiące na rehabilitacji i wrócił do wojska. Bronił kraju w szeregach 109 Samodzielnej Brygady Obrony Terytorialnej Administracji Obwodowej „Wschód”. Ihor Dubyk zmarł 11 października 2023 roku. Pozostawił żonę, dzieci i wnuki.
Żona Ihora Dubyka, Oksana, spędziła trzy tygodnie w oblężonym Mariupolu. W marcu 2022 r. wraz z ojcem została ewakuowana do Lwowa. Latem kobieta wraz z przesiedlonymi koleżankami otworzyła kwiaciarnię „Azalia” przy ul. Horodockiej 84. Oksana Dubyk powiedziała, że ze względu na męża założyła własną firmę.
Dodajmy, że 23 sierpnia we Lwowie pożegnało się dwóch kolejnych obrońców. Mowa o 36-letnim Bohdana Oboiście z Winnik, który brał udział w ewakuacji rannych w ramach 125. brygady obrony terytorialnej. Pozostawił rodziców, żonę, dwie córki i brata. Miasto pożegnało również 36-letniego mieszkańca Lwowa Ołeha Protsailo. Bronił kraju w szeregach 3. oddziału granicznego im. Bohatera Ukrainy Jewhena Pikusa. Mężczyzna miał odznaczenie Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy – Złoty Krzyż. Ołeh Protsailo pozostawił rodziców i siostrę.
