Czy powinniśmy być zainteresowani wiadomościami, jak to mówią, „z bagien”, czyli z Rosji? Czy powinniśmy śledzić ich rywalizację między „wieżami Kremla”, wojny „żab i żmij”? Tak, zdecydowanie. Stanowisko, że nie interesowało mnie to gówno, było wyjątkowo bezproduktywne wcześniej, kiedy północno-wschodni sąsiad miał tylko status potencjalnego zagrożenia. Stało się fałszywe po okupacji krymskiej i inwazji na Donbas. A od czasu inwazji na pełną skalę takie stanowisko stało się kryminalnie bez znaczenia.
Musimy mieć wyraźną świadomość tego, co się tam dzieje, i to na różnych poziomach – od nastrojów najbliższego otoczenia dyktatora Putina po preferencje zwykłych Rosjan. Szczególnie przydatna jest wiedza o nastrojach w rosyjskiej armii i innych organach ścigania, o kolizjach i konfliktach, które mają tam miejsce. Na naszą rękę jest fakt, że przypadki konfrontacji wśród rosyjskich wojskowych coraz częściej zaczynają wychodzić na wierzch.
Uderzającym tego przykładem jest wideo z podpułkownikiem Romanem Vinivitinem, który został schwytany przez PMC „Wagner”, który podlega „szefowi kuchni Putina” Jewgienijowi Prigożynowi. Nawet nie jeden, ale kilka filmów, co daje podstawy do mówienia o całej „sprawie Vinivitin”.
Tak więc 8 czerwca na wielu rosyjskich stronach internetowych pojawiło się wideo, w którym ta osoba mówi o swoim zatrzymaniu, zastraszaniu i torturach popełnianych przez bojowników PMC „Wagner”. A pod koniec swojego przemówienia pułkownik Vinivitin, zwracając się do Prigożyna, oświadcza: „Jewgienij Wiktorowicz, dyskredytujesz Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej, próbując przedstawić PMC „Wagner” jako jedyną skuteczną strukturę”. A „dyskredytowanie armii” w tej chwili w Rosji jest najbardziej karalnym przestępstwem. Znacznie więcej niż nielegalne przetrzymywanie, nadużycia i inne zbrodnie wojenne, o których wspomnimy w kontekście tego filmu.
Przypomnijmy sobie teraz poprzedni film z tym samym bohaterem, który został opublikowany przez służbę prasową Jewgienija Prigożyna. Podpułkownik Vinivitin opowiada w nim ze skruchą z poobijaną kompanią, że wraz ze swoimi bojownikami rozbroił grupę szybkiego reagowania PMC „Wagner” i ostrzelał samochód „wagnerów”. Według niego zrobił to z „osobistej wrogości”. Podpułkownik przyznaje, że takie rozkazy wydawał będąc pod wpływem alkoholu. Na koniec, prychając, twierdzi: „Winny”.
Ale już w filmie z 8 czerwca Vinivitin zaprzecza wszystkiemu, co powiedział i wyjaśnia, dlaczego okłamał siebie: „Później zostałem schwytany, przetrzymywany w piwnicy, torturowany w taki sposób, że żaden rozgoryczony rosyjski żołnierz nie wyśmiałby schwytanego żołnierza Sił Zbrojnych Ukrainy. Bili mnie, nie pozwalali mi spać, trzy razy w ciągu nocy po prostu wyciągali mnie z piwnicy i próbowali zastrzelić. Nagranie z mojego przesłuchania jest wynikiem nacisków”.
Co jest niezwykłego w tym fragmencie wideo, oprócz ujawnienia „złożonych” relacji między różnymi wojującymi strukturami Rosji? Oto zdanie: „… tak jak żaden rozgoryczony rosyjski żołnierz nie szydziłby z pojmanego żołnierza Sił Zbrojnych Ukrainy”. Co jest w rzeczywistości wyznaniem, że torturowanie pojmanych Ukraińców przez rosyjskich żołnierzy jest powszechne. Co więcej, są tak zastraszani, że już staje się to standardem okrucieństwa, który można wykorzystać do porównań. Na przykład: „Za okrucieństwa został wydalony z gestapo”.
Ale opis okrucieństw „wagnerowców” na tym się nie kończy, a im dalej – tym bardziej przerażający. Słowo do Vinivitina: „Sierżant major jednego z naszych batalionów został porwany, torturowany, torturowany, ochlapany kwasem, oblany benzyną. Porwano szefa sztabu, który został pobity i związany w rejonie walk… W kwietniu-maju w moim obszarze odpowiedzialności dyskutowano o rażącym przypadku, kiedy żołnierz z sąsiedniego kompleksu został „poniżony” (zgwałcony – przyp. red.) i po prostu popełnił samobójstwo z beznadziejności. Zdarzały się przypadki, gdy bojownicy byli porywani i próbowali wymienić ich na amunicję”.
To są zwykłe czyny dzielnych facetów z PMC „Wagner”. Ale niech czytelnicy nie mają wrażenia, że okrucieństwo jest charakterystyczne tylko dla nich. Żołnierze rosyjskich sił zbrojnych dość często nie ustępują im w zdolności do szydzenia z żołnierzy innych ludzi (przypominamy cytowane zdanie podpułkownika) i ich towarzyszy, a także miejscowej ludności okupowanych terytoriów, których dowodów znajdujemy coraz więcej, wyzwalając nasze miasta i wsie od wrogów.
W tym kontekście warto wspomnieć o innym Wideo, już nie z Vinivitinem, chociaż jest w nim wspomniany. Wideo zostało nagrane na początku maja przez żołnierzy oddziału „Szturm Z”, który wchodził w skład 72. brygady, dowodzonej przez Vinivitina. Warto w skrócie wyjaśnić, co to za „Storm Z”. To w rzeczywistości „mięso armatnie” rekrutowane z rosyjskich więzień, ale już nie przez Prigożyna, ale przez przedstawicieli rosyjskiego Ministerstwa Obrony. Jego bojownicy skarżą się na wideo, że Vinivitin jest zaangażowany w „zabijanie personelu, poprzez pracę przestępczą i wydawanie rozkazów kryminalnych”. Za niewykonanie rozkazów zagroził, że zabije swoich podwładnych. Oznacza to, że ten podpułkownik nie jest lepszy od tego samego Prigogine ze wszystkimi swoimi „wagnerowcami”. Nie ma sensu szukać człowieczeństwa w jednych, że w innych.
Teraz przeanalizujmy, czego dowiedzieliśmy się z tych wszystkich wiadomości wideo. Były takie „żaby” i „żmije” – Prigożyn i Vinivitin. Ich jednostki stacjonowały w sąsiedztwie gdzieś w pobliżu Bachmutu. Jakoś musieli współistnieć, choć napięcie między nimi rosło za każdym razem. Dla potwierdzenia, oto kolejny cytat z ostatniego wideo podpułkownika: „Napięcia z Wagnerami dla mnie i mojej brygady zaczęły się od pierwszych dni naszego przeniesienia do Artemiwska (Bachmutskiego – red.) kierunek. Myśliwce PMC „Wagner” ukradły dwa czołgi T-80, cztery działa, „Kamaz”, bojowe wozy piechoty.
Jakiś cyrk na drutach. Jak w armii można było kraść czołgi, bojowe wozy piechoty, których nikt nie pilnował? Cóż, mniej, śmiało. Napięcie w pewnym momencie osiąga punkt krytyczny. Armia rozbraja „wagnerian”, w odpowiedzi atakują kwaterę główną brygady i pojmują dowódcę. Tutaj chciałbym szczegóły, których z jakiegoś powodu, niestety, nie podaje ani Prigogine, ani Vinivitin. Między dwiema rosyjskimi grupami wojskowymi doszło do prawdziwej walki zbrojnej, ktoś, jak zakładamy, zginął, ktoś został ranny. Niektórzy nie mogli natychmiast poddać się innym, a nawet ekstradycji swojego dowódcy bez walki. Chociaż już się do tego przyzwyczajasz, nic nie jest zaskakujące. Być może ze strony armii był ten sam oddział „Burza Z”, który chętnie dał Vinivitin do masakry.
Najciekawsze w tej sytuacji jest to, że PMC „Wagner” jest nadal nielegalną strukturą. Dlatego jego udział w wojnie jest nie tylko nieuregulowany, ale po prostu nielegalny. Oznacza to, że w rzeczywistości nielegalna grupa zbrojna schwytała dowódcę brygady wojskowej, nielegalnie go zatrzymała, a nawet torturowała. W konsekwencji brutalnie zniesławił całą armię rosyjską.
Idziemy dalej w rozumowaniu. Czy ktoś sugeruje, że ostatnie wideo Vinivitina było jego prywatną inicjatywą? Nie ma nawet najmniejszych wątpliwości, że jest to reakcja rosyjskiego Ministerstwa Obrony. Że tekst, który mówił, został uzgodniony z departamentem wojskowym, a sam film został następnie uruchomiony dostępnymi, choć nieoficjalnymi kanałami.
W związku z tym Ministerstwo Obrony nie odważyło się odpowiedzieć właściwie za pośrednictwem organów kryminalnych. Nie odważył się wysłać części swojego elitarnego oddziału szturmowego, aby schwytać Prigożyna lub przynajmniej go zastrzelić. W każdym razie „kucharz” Putina ma swoją potężną straż 10-15 tysięcy zbirów gotowych wykonać każdy z jego rozkazów.
Prigożyn nie ma też wystarczającej siły i wpływów, aby pokonać swoich wrogów w rosyjskim departamencie wojskowym. Dlatego jest zmuszony do działania z partyzanckimi rajdami i tymi samymi „przedziałami”. Co więcej, już obwinia nie tylko wojsko, ale także całą prorządową rosyjską elitę. „Apelujemy do was, ponieważ cała prorządowa elita reprezentowana przez Rycerza Orderu Odwagi Gładkowa (Wiaczesław Gładkow – gubernator obwodu biełgorodzkiego Federacji Rosyjskiej – red.) tchórzliwie usiedli, pozostawiając swoich ludzi w niewoli, podczas gdy ich żołnierze osłaniali pokojowe miasta artylerią” – powiedział Prigożyn, komentując ostatnie wydarzenia w Biełgorodzie.
Można przypuszczać, że ta wojna między „wieżami Kremla” będzie trwała, a będzie się pogłębiać i rozszerzać, aż ktoś zwycięży. I nikt nie będzie w stanie tego powstrzymać, nawet Putin, który sam wypuścił dżina z butelki.
Ogólnie rzecz biorąc, jest to pozytywny sygnał dla Ukrainy, ponieważ napięcia między rosyjskimi siłami bezpieczeństwa prędzej czy później doprowadzą do załamania się rosyjskiego frontu. Mniej więcej tak, jak to miało miejsce w 1917 roku. To tylko kwestia czasu, kiedy rosyjscy żołnierze rozpoczną masowe opuszczanie swoich pozycji, ucieczkę przed wojną, której cele nie stały się jasne dla nikogo w ciągu 15 miesięcy.
