Aby wygrać wojnę, musisz mieć nie tylko przewagę technologiczną lub ilościową nad wrogiem. Droga do zwycięstwa zaczyna się od wiedzy. Znajomość wroga i obiektywna ocena siebie. Takie informacje nie zawsze są optymistyczne. Ale bez tego wygranie wojny jest praktycznie niemożliwe.
Każdy, kto jest w stanie postawić się na miejscu wroga, zrozumieć jego prawdziwe motywy, strategię i plany, znacznie zwiększa własne szanse na sukces. Spróbujmy więc postawić się na miejscu wroga, aby zrozumieć, na co liczy Moskwa, stawiając na długą wojnę. I czy jej nadzieje mogą się spełnić.
Aktualny moment
Na początku piętnastego miesiąca pełnowymiarowa wojna rosyjsko-ukraińska weszła w fazę długotrwałej konfrontacji z tendencją do wzajemnego wyczerpania obu stron. Agresor na początku inwazji nie osiągnął swoich celów na dużą skalę. Rosyjski blitzkrieg zawiódł w pierwszych miesiącach wielkiej wojny. Okupanci zostali zmuszeni do opuszczenia znacznej części wcześniej okupowanych terytoriów. Dalsze działania kontrofensywne sił rosyjskich nie zakończyły się sukcesem operacyjnym. Kosztem ciężkich strat w sile roboczej i sprzęcie wróg zdołał zdobyć tylko niewielkie terytoria w Donbasie przez wiele miesięcy, ale nigdy nie dotarł do linii granicznej regionu Doniecka.
Z drugiej strony ukraińska kontrofensywa, która miała miejsce jesienią i doprowadziła do wyzwolenia części obwodów charkowskiego i chersońskiego, nie rozwinęła się dalej zimą. Złe warunki pogodowe i brak broni ofensywnej nie pozwoliły Siłom Zbrojnym Ukrainy na kontynuowanie wyzwalania ukraińskich terytoriów. Konfrontacja na linii frontu coraz bardziej przypomina wyczerpujące krwawe bitwy pierwszej wojny światowej bez dostępu do przestrzeni operacyjnej.
Oczywiste jest, że wiosną i latem ukraińska armia będzie próbowała przeprowadzić serię operacji ofensywnych, których wynik będzie miał zauważalny wpływ na dalszy przebieg wojny. Jak bardzo odniosą sukces, czas pokaże. Jednocześnie, nawet teraz, być może z inercji, wróg nie rezygnuje z prób ofensywnych działań wojennych w Donbasie, nie szczędząc absolutnie żadnych zasobów ludzkich. Aktywnie wzmacnia również linie obronne na innych okupowanych terytoriach.
Sygnały płynące z Rosji wskazują, że Kreml jest obecnie zainteresowany zamrożeniem wojny w celu zebrania sił, a następnie kontynuowania agresji w Ukrainę z już okupowanych terytoriów. Nie można jednak twierdzić, że Rosja całkowicie utraciła potencjał przedłużających się działań wojennych. Kreml wyraźnie obawia się ofensywy Sił Zbrojnych Ukrainy. Ale mają nadzieję, że go powstrzymają.
Aspekt polityki zagranicznej
Stawiając na długą wojnę, Moskwa kieruje się tą logiką. Kreml wciąż jest przekonany, że czas działa na jego korzyść. Długa przedłużająca się wojna to pole z wieloma nieznanymi wydarzeniami, które mogą mieć miejsce na świecie. Agresor spodziewa się, że większość z tych wydarzeń będzie dla niego korzystna. Jaka jest podstawa tej logiki?
Ukraina w walce z wrogiem jest wspierana przez świat zachodni. Ale Zachód jest zbiorem różnych krajów. A poziom wsparcia każdego jest inny. A także idea ukraińskiego zwycięstwa i przyszłości Rosji. Niestety, nawet w piętnastym miesiącu wojny wielu polityków z Europy i Ameryki wciąż obawia się zdecydowanego zwycięstwa Ukrainy. Wydają się być za naszym zwycięstwem, ale w taki sposób, że nie jest to zbyt bolesne dla Rosji. Niektórzy wciąż żywią złudzenie, jak uczynić Rosję częścią Zachodu i wykorzystać ją przeciwko Chinom. Taki chaos i wewnętrzne sprzeczności w opiniach zachodnich polityków są korzystne dla Kremla. Putin ma nadzieję, że będzie w stanie nadal grać na tych lękach i iluzjach, tak jak robił to wcześniej.
A wybory odbywają się w krajach wolnego świata. Co stanie się ze wsparciem USA dla Ukrainy, jeśli np. Donald Trump zostanie wybrany na prezydenta w 2024 roku? Czy dostawy broni i amunicji dla Sił Zbrojnych Ukrainy będą stabilne, a wsparcie dla deficytu budżetowego Ukrainy długo trwałe? Nikt nie może tego powiedzieć na pewno.
Zachodni politycy nie są doskonali. Są tacy, którzy są jeszcze gotowi spacyfikować agresora kosztem utraty ukraińskich terytoriów. I nie są tak nieliczni, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Na to liczy Putin, stawiając na długą wojnę.
Kolejnym tematem są Chiny. Rosja oczekuje, że Pekin na pewnym etapie wojny może aktywniej zaangażować się po jej stronie. Oba kraje mają autorytarne reżimy, które nienawidzą Zachodu. I marzą o nowym świecie, w którym żyją według prawa siły. Nie znamy dokładnego poziomu obecnej współpracy między ChRL a Federacją Rosyjską. A także jak zachowa się Pekin, jeśli ukraińska kontrofensywa zakończy się sukcesem i postawi Rosję na krawędzi geopolitycznej porażki. Czy chińscy przyjaciele Putina nie będą chcieli udzielić wsparcia agresorowi? Uratować go przed ostateczną porażką? Taki scenariusz jest możliwy.
Wreszcie, nie powinniśmy zapominać o świecie, który jest poza wpływem zachodnich demokracji. Ten świat nie jest zbyt parsowanyChodzi o to, kto jest agresorem, a kto ofiarą. A teraz żyje ponad połowa całkowitej populacji planety. Rosja liczy, że dzięki krajom Azji, Afryki i częściowo Ameryki Łacińskiej będzie w stanie obejść lub zneutralizować presję sankcji. Arsenał zachodnich sankcji nie jest nieograniczony. Kreml uważa, że najważniejsze z nich zostały już wdrożone, a o nowych UE i Stanach Zjednoczonych coraz trudniej będzie zdecydować. Oznacza to, że możliwe jest osiągnięcie pewnego punktu równowagi i uratowanie rosyjskiej gospodarki przed całkowitym załamaniem.
Krajowy aspekt polityczny
Głównym celem agresora jest obecnie zapewnienie stabilności wewnętrznej w Rosji i demoralizacja nastrojów społecznych w Ukrainie. Ani znaczne straty militarne, ani presja ekonomiczna nie zmusiły Rosjan do protestu przeciwko władzom. Ci, którzy znają rosyjską historię, nie będą zaskoczeni. Brutalna wojna podboju, wręcz przeciwnie, do pewnego stopnia skonsolidowała Rosjan wokół dyktatury Putina. Taka jest imperialna natura Rosji – agresja na inne kraje.
Putin liczy, że trwająca wojna nie przeszkodzi mu w utrzymaniu władzy. Wręcz przeciwnie, uczyni go jeszcze silniejszym. Zjednocz rosyjskie społeczeństwo wokół lidera. Rosyjscy propagandyści generalnie z powodzeniem pracują nad karmieniem ludności negatywnym wizerunkiem Zachodu i NATO. Wielu Rosjan naprawdę wierzy w to, co mówi się im w telewizji. I wpadają w ekstazę od pobrzękiwania szabelką broni jądrowej, bombardowania ukraińskich miast i agresywnego biczowania „wrogów Rosji”. Nawet seryjny duży przepływ partii trumien nie wpłynął na świadomość zwykłego mieszkańca Federacji Rosyjskiej.
Zamiast tego wróg, skłonny do długiej wojny, spodziewa się pogorszenia sytuacji społeczno-politycznej w Ukrainie. Zakład agresora o załamanie ukraińskiej gospodarki i całkowity blackout zimą nie zadziałał. Ale Kreml się nie poddaje. Putin spodziewa się, że ewentualne niepowodzenia Sił Zbrojnych Ukrainy zwiększą presję na władze Ukrainy i wywołają rozczarowanie w społeczeństwie. Nadal uważają, że znaczna część Ukraińców nie jest przeciwna pokojowi za wszelką cenę. Również w ostatnim czasie często próbowano wykorzystać powszechne problemy korupcji i niesprawiedliwości społecznej w Ukrainie do manipulowania nastrojami społecznymi.
W sieciach społecznościowych krytykę Ukraińców można przeczytać coraz częściej. I nie są to już odosobnione przypadki lub wyłącznie kwestia botów. Wśród tematów, które wywołują znaczne niezadowolenie, pojawia się również temat mobilizacji. Aktywnie promowana jest teza, że „ta wojna jest wojną zwykłych Ukraińców, a elity wciąż się bogacą”. Inną powszechną opinią jest to, dlaczego sędziowie, prokuratorzy, celnicy, zastępcy, urzędnicy i oligarchowie nie walczą?
Nie widząc tego, jest pozycja strusia, który ukrył głowę w piasku. Oczywiście władze powinny monitorować takie nastroje i skąd pochodzą. I czy nie są one wynikiem, w szczególności, prawdziwych problemów? A jeśli są problemy, należy je rozwiązać. Ustanowienie polityki informacyjnej. I nie zapominajmy: Moskwa ma wielkie historyczne doświadczenie podstępnej gry na sprzecznościach społecznych.
Wszelkie skandale korupcyjne w państwie, wszelkie fakty nielegalnego wzbogacenia się lub nadużycia w procesie mobilizacji są instrumentem w rękach naszego wroga. Wojna jest pretekstem do wzmocnienia walki z korupcją, a nie do usprawiedliwiania jej ukrywania czy tolerancji. Wojna to najlepszy czas na wprowadzenie uczciwych i uczciwych reguł gry dla wszystkich. Nieefektywna praca instytucji państwowych i organów ścigania tylko odsuwa w czasie zwycięstwo Ukrainy. I tego właśnie chce nasz strategiczny wróg – Rosja.
Sun Tzu napisał: „Ten, kto zna wroga i siebie, nigdy nie przegra wojny. Ten, kto nie zna wroga, ale zna siebie, czasami wygrywa, a czasami przegrywa. Ten, kto nie zna ani siebie, ani wroga, przegrywa każdą bitwę”. Wszystkie wojny są najpierw wygrywane przez wstępne obliczenia. A kalkulacja dotyczy nie tylko aspektu wojskowego. Wiedząc, co naprawdę zamierzał wróg, możesz spróbować zakłócić jego plany. Znając własny potencjał, możesz uniknąć błędnych decyzji i wzmocnić go. Ignorancja, podobnie jak iluzja wiedzy, nie jest w stanie doprowadzić do zwycięstwa.
