Wolni ludzie niepodległej Ukrainy!
I to mówi wszystko. Tylko cztery słowa, ale ile się za nimi dzisiaj kryje. W 182 dniu wojny na pełną skalę. Ileż symboli i znaczeń, wyczynów i strat, radości i bólu jest w tych słowach. A co najważniejsze – ile mają prawdy. Nasza prawda. Prawda o naszej teraźniejszości, z którą nie można się spierać, ponieważ nie można nie widzieć ani nie rozpoznać. Jesteśmy wolnymi ludźmi niepodległej Ukrainy. Po sześciu miesiącach prób zniszczenia nas, jesteśmy wolnym narodem niepodległej Ukrainy. I to prawda o naszej przyszłości. Wolni ludzie niepodległej Ukrainy.
Sześć miesięcy temu Rosja wypowiedziała nam wojnę. 24 lutego cała Ukraina usłyszała wybuchy i strzały. A 24 sierpnia nie powinna była usłyszeć słów „Szczęśliwego Dnia Niepodległości”. 24 lutego powiedziano nam: nie masz szans. 24 sierpnia mówimy: Szczęśliwego Dnia Niepodległości, Ukraino!
W ciągu tych sześciu miesięcy zmieniliśmy historię, zmieniliśmy świat i zmieniliśmy samych siebie. Teraz wiemy dokładnie, kim naprawdę jest nasz brat i przyjaciel, a kto nie jest nawet przypadkowym znajomym. Kto nie stracił swojego imienia i reputacji, i kto martwił się, że terroryści zachowali twarze. Kto tak naprawdę nas nie potrzebuje i gdzie drzwi są dla nas naprawdę otwarte. Zdaliśmy sobie sprawę, kto jest kim. I cały świat dowiedział się, kim są Ukraińcy. A czym jest Ukraina? Nikt inny o tym nie powie: jest gdzieś tam, w pobliżu Rosji.
Zaczęliśmy szanować samych siebie. Zdaliśmy sobie sprawę, że pomimo jakiejkolwiek pomocy i wsparcia, nikt oprócz nas nie będzie gryzł naszej niezależności. I zjednoczyliśmy się.
Nie mieliśmy jeszcze Highmarów, ale mieliśmy ludzi, którzy chcieli zatrzymać czołgi gołymi rękami. Nie byliśmy gotowi zamknąć nieba, ale mieliśmy ludzi, którzy byli gotowi zamknąć swoją ojczyznę.
wideo z Kancelarii Prezydenta
Naród ukraiński i jego odwaga zainspirowały cały świat. Dali ludzkości nową nadzieję, że sprawiedliwość nie opuści całkowicie naszego cynicznego świata. I nadal nie wygrywa w nim siła, ale prawda. Nie pieniądze, ale wartości. Nie ropa, ale ludzie.
Wczoraj świat nie był zjednoczony. COVID-19 wyraźnie pokazał: każdy jest dla siebie. W ciągu sześciu miesięcy Ukraina to zmieniła. Wszystkie podręczniki historii świata będą zawierały sekcję „Czasy, kiedy świat był zjednoczony przez Ukrainę”. Kiedy zęby znów rosły w demokracji. Kiedy tyrania otrzymuje odpowiedź w języku, który rozumie.
Ktoś powiedział: Europa nie jest już graczem. Słaby, odłączony, pasywny, śpiący. Ukraina dopingowała cały kontynent. Europa wkracza na place. Europa nakłada surowe sankcje. Europa jednogłośnie uznaje, że Ukraina jest przyszłym członkiem Unii Europejskiej.
Wielki biznes zdał sobie sprawę, że pieniądze wciąż pachną. Krew, palenie, śmierć. Korporacje i marki opuszczają rynek rosyjski, a ludzie stali się ważniejsi niż potencjalne straty.
Nigdy wcześniej na świecie opinia społeczna nie miała takiego wpływu na polityków. Dzisiaj ludzie dyktują władzom trendy i zasady postępowania. Bycie obojętnym, nieaktywnym, powolnym to wstyd. Bycie niezdecydowanym i zbyt ostrożnym to wstyd. Mówienie ospałe, niejasne i zbyt dyplomatyczne jest żenujące. Niewspieranie Ukrainy to wstyd. A mówienie, że jest zmęczenie z Ukrainy, jest wstydem. Jest to bardzo wygodna pozycja: zmęczenie jest osłoną do zamykania oczu. A dzisiaj słyszymy od przywódców świata i od zwykłych obywateli: będziemy z wami do końca, aż do waszego zwycięstwa.
Drodzy ludzie!
Zawsze składaliśmy hołd wszystkim bojownikom o niepodległość, nazywając ten dzień głównym świętem, a niebiesko-żółtą flagą – sanktuarium. Przykładali ręce do serc, śpiewając hymn, dumnie mówiąc „Chwała Ukrainie!” i „Chwała bohaterom!”.
24 lutego musieliśmy potwierdzić słowa czynami. Tego dnia odbyło się drugie ogólnoukraińskie referendum. Ponownie główne pytanie. Ponownie, jest to decydujący wybór. Ale tym razem trzeba było powiedzieć „tak” niepodległości nie w głosowaniu, ale w duszy i sumieniu. Idź nie do lokali wyborczych, ale do wojskowych biur rejestracyjnych i poborowych, obrony terytorialnej, ruchu ochotniczego, oddziałów informacyjnych lub po prostu do stałej i sumiennej pracy na swoim miejscu, z pełną siłą, dla wspólnego celu.
Wszyscy się zmieniliśmy. Ktoś urodził się po raz drugi. Jako osoba, osoba, obywatel, patriota, tak jak Ukrainiec. I to oczywiście dobra wiadomość. Ktoś zniknął. Nie umarł, nie umarł, ale rozpuścił się. Jako osoba, osoba, obywatel, jako Ukrainiec. I to też nie jest zła wiadomość. Nie będziemy się już ze sobą ingerować. Dokonaliśmy wyboru. Dla niektórych jest to Mariupol. Dla niektórych Monako.
Ale wiemy, kto jest kimś więcej. I w końcu staliśmy się naprawdę zjednoczeni. Nowy naród, który narodził się 24 lutego o 4 rano. Nie narodził się, ale odrodził. Naród, który nie płakał, nie krzyczał, nie bał się. Nie uciekła. Nie poddałem się. I nie zapomniałem.
Ta flaga będzie tam, gdzie powinna być słusznie. I w Donbasie. I na Krymie. Wróg myślał, że spotkamy się z kwiatami i szampanem. Zamiast tego otrzymywał wieńce i koktajle Mołotowa. Czekał na owację na stojąco i usłyszał „klaskanie”.
Okupant wierzył, że za kilka dni będzie paradował w centrum naszej stolicy. Dziś na Khreshchatyk można zobaczyć tę „paradę”. Dowód, że wrogi sprzęt może pojawić się w centrum Kijowa tylko w tej formie. Spalone, zniszczone i zniszczone.
Nie obchodzi nas, jaką masz armię, nie obchodzi nas, jaką mamy ziemię. Będziemy o nią walczyć do końca.
Trwamy sześć miesięcy. To dla nas trudne, ale zacisnęliśmy pięści i obgryzaliśmy nasz los. Każdy nowy dzień jest nowym powodem, aby się nie poddawać. Ponieważ, po przejściu przez tak wiele rzeczy, nie mamy prawa nie dotrzeć do końca.
Jaki jest dla nas koniec wojny? Mówiliśmy: pokój. Teraz mówimy: zwycięstwo.
Nie będziemy szukać porozumienia z terrorystami. Chociaż rozumiemy język rosyjski, którego przyszedłeś bronić. A tysiące ludzi, którzy przyszli na ratunek, zostało zabitych.
I jesteśmy bardziej świadomi i bliscy Johnsonowi, który mówi po angielsku, niż zabójcom, gwałcicielom i szabrownikom, którzy wszystkie te rzeczy zostały zrobione po rosyjsku.
I nie siadamy do stołu negocjacyjnego ze strachu, z pistoletem w świątyni. Dla nas najgorszym żelazem nie są rakiety, samoloty, czołgi, ale kajdany. Nie okopy, ale ściany oczu.
A my podniesiemy ręce tylko raz – kiedy będziemy świętować nasze zwycięstwo. Na całej Ukrainie. Nie handlujemy bowiem naszą ziemią i naszym narodem. Dla nas Ukraina to cała Ukraina. Wszystkie 25 regionów, bez żadnych ustępstw i kompromisów. Nie znamy tych słów, zostały zniszczone przez pociski 24 lutego.
Donbas to Ukraina. I zwrócimy ją, jakakolwiek ta ścieżka będzie. Krym to Ukraina. I zwrócimy go. Jakakolwiek ta ścieżka będzie.
Nie chcesz, aby twoi żołnierze zginęli? Wyzwól nasze ziemie. Nie chcesz, żeby twoje matki płakały? Wyzwól nasze ziemie. To są nasze proste i jasne warunki.
Wolni ludzie niepodległej Ukrainy!
Spotykamy się tego dnia w różnych miejscach. Ktoś – w okopach i ziemiankach, w czołgach i bojowych wozach piechoty, na morzu i w powietrzu. Walka o niepodległość na linii frontu. Ktoś jest w drodze, w samochodach, ciężarówkach i pociągach. Walka o niepodległość, dostarczanie tego, co jest niezbędne tym, którzy są na pierwszej linii frontu. I ktoś – w smartfonie lub przy komputerze. Walczy też o niepodległość – zbiera fundusze, żeby ci, którzy są w drodze, mieli coś do zaniesienia tym, którzy są na pierwszej linii frontu.
Obchodzimy ten dzień w różnych okolicznościach, warunkach, a nawet w różnych strefach czasowych, ale wyłącznie w celu zachowania niepodległości i zwycięstwa Ukrainy!
Zjednoczyliśmy się.
Szczęśliwego Dnia Niepodległości, Ukraino!
Chwała Ukrainie!
