Na Ukrainie i na świecie czeka wielkie przeformatowanie. Poprzedni wniosek jest pod ciosami niezadeklarowanych aneksji, wojen i wszelkiego rodzaju „negocjatorów” potężnych tego świata. Międzynarodowy system bezpieczeństwa rozpadł się z powodu powtarzających się brutalnych naruszeń prawa międzynarodowego przez Rosję, wyniszczenia ponadnarodowych instytucji i korupcji światowych elit. ONZ jest fikcją, a Rada Bezpieczeństwa ONZ jest sparaliżowanym pół-żywym kaleką. Różnica między partiami politycznymi, które zapewniały mechanizmy demokratyczne poprzez system ponadpartyjny, zmniejszyła się do minimum. Okazało się, że rozłam wewnątrzpartyjny, po którym następuje zjednoczenie z odpowiadającym mu fragmentem partii konkurencyjnej, jest nieunikniony. W związku z tym duże kraje z pewnością staną w obliczu przeformatowania ustalonego systemu politycznego. Świat jest w ciąży ze zmianami i ważne jest, aby zrobić wszystko, aby poronienie nie wystąpiło. Najważniejsze jest to, że jest wystarczająco dużo woli i potencjału, aby pokonać opór starego systemu i zbudować nowy.
Skorupa systemu oligarchicznego na Ukrainie, którego grzybnia znajduje się w Rosji, pękła, ale nadal jest silna i jest w stanie oprzeć się ważnym zmianom. Rosja nie straciła jeszcze możliwości działania poprzez swoich agentów wpływów w państwie ukraińskim. Takimi agentami wpływu byli i są oligarchowie, którzy powiększyli swoje fortuny dzięki ciemnym umowom ze sprzedażą rosyjskich nośników energii na Zachód. Marginesem takiej mediacji były pieniądze, które przekupywały najwyższych urzędników w państwie, całe frakcje Rady Najwyższej, partie, serwisy informacyjne, dziennikarzy, różnych działaczy, a nawet autorytety moralne. Te krwawe fundusze były stale przenoszone na Ukrainę albo do przejęcia władzy przez Rosję, albo do krwawej wojny zniszczenia.
Zmiany w przestrzeni medialnej
Niestety, nawet gorąca faza wojny mającej na celu całkowite zniszczenie Ukrainy przez Rosję nie zabiła całkowicie wielu Ukraińców. Wielu z nich, być może nie do końca świadomych, nadal służy oligarchii, jednocześnie pracując dla kraju agresora. Jest kilka rzeczy, które utrudniają uświadomienie sobie tego. Dziennikarze, publicyści, politolodzy, analitycy i eksperci gdzieś głęboko w swoich sercach mogą zrozumieć, że tylko oligarchowie mogą otrzymać tak szalone pieniądze w swojej służbie. Nie chcą nawet myśleć, że płaci się im nie za talent, nie za rozsądek, ale za chęć wyrażania narracji niezbędnych dla klienta, bezwstydnie kłamać i wprowadzać w błąd. Nie chcą słyszeć, że kanały głęboko dotowane przez oligarchów nie dotyczą telewizji informacyjnej. Że wcale nie chodzi o media. W rzeczywistości jest to szansa na bezprecedensowy wpływ na rząd i politykę. Dlatego wystarczy sprawić, by czyste spojrzenie i kłamstwo, jakby to było dokładnie to, czym jest praktyka światowa.
Są oczywiście telepny „ideologiczne”, które zdając sobie sprawę ze swojej słabości intelektualnej, starają się trzymać stosów, rzekomo na zasadzie wspólnych poglądów i jedności idei. W rzeczywistości boją się, z powodu niskich kwalifikacji i braku stabilnych zasad moralnych i etycznych, pozostać bezrobotnymi. Z powodu swojej niedyskrecji udało im się służyć w prawie wszystkich oligarchicznych mediach. I to nie tylko oligarchiczne. Cała armia dziennikarska pracowała na wrogich prorosyjskich kanałach i w publikacjach, które bezczelnie promowały rosyjską agendę. W praktyce oznaczało to, że pracowali nad zniszczeniem państwa ukraińskiego. Mówimy o kanałach Medwedczuka, Firtasza i Lowoczkina.
Inna część działała na tzw. froncie narodowo-patriotycznym, ukrywając się za retoryką narodową i bohaterami historycznymi, zdobywała głosy na swoich partyjnych klientów w wyborach i awansowała ich do władzy. Misją tych „patriotów” było oszukiwanie głosów elektorskich w jak największym stopniu dla swoich partyjnych twórców pieniędzy. To oni, zamiast informować i wyjaśniać codziennie i często po prostu siekierą, wpychali niewiarygodne bzdury do umysłów publiczności i słuchaczy. To oni zorganizowali nękanie dla tych, którzy ośmielili się zwrócić uwagę na pozory ich działań. A co najgorsze, oni, naśladując rosyjskie media propagandowe, przejęli ich kłamliwy styl. Z tego powodu kanały telewizyjne, służące przed swoimi właścicielami, stały się nieprzyzwoitymi rzecznikami eskalacji wrogości i podziałów w społeczeństwie oraz dostarczania amunicji do wrogiej antyukraińskiej propagandy. Na przykład program „Wielki Lwów mówi” stał się przykładem lumpenizacji ukraińskiego środowiska medialnego.
Ze wszystkiego możemy wywnioskować, że wszyscy ci propagandyści, którzy pracują zgodnie z metodami Skabeevej, przeżywając przygody na kanałach oligarchicznych i „partyjnych”, po prostu nie zaakceptują. Będą bezpośrednio i potajemnie walczyć z wprowadzeniem nowych przepisów dotyczących mediów. To z ich strony musimy spodziewać się ogromnego oporu wobec zmian. Chociaż zmiana jest nieunikniona. Jest już jasne, jak aby uniknąć podlegania prawu o deoligarchizacji, Rinat Achmetow „odrzuca” swoje potężne imperium medialne. Brutalnie i bezdusznie żegna się z tymi, którzy mu wiernie służyli. Może sobie na to pozwolić, ponieważ się opłaciło to dla ich służby, a nie dla ich pracy.
Dlatego nie powinniśmy martwić się o dalszy los bezrobotnych mediów i intelektualnej służby oligarchów i lokalnych książąt. Oczywiste jest również, że takie zmiany nie mają nic wspólnego z ograniczeniami wolności słowa i ograniczaniem demokracji w kraju. Wręcz przeciwnie, chodzi raczej o szansę na oczyszczenie i stworzenie nowych niezależnych mediów. Również stare, bezkompromisowe kanały otrzymają nowy oddech. Chociaż nie należy zapominać o pracownikach oligarchicznych służb medialnych, ponieważ są oni szkoleni, aby szybko znaleźć hojnych pracodawców. Dla starego sharmanki znów zagra wyświechtaną melodię.
W polityce
Wojna jednym ciosem, ale straszliwym kosztem, zmieniła pole polityczne Ukrainy. Zmieniły się również główne wytyczne. Kiedy Rosja jest zdecydowanie wrogiem, który musi zostać pokonany i zniszczony za wszelką cenę. To już nie jest kwestia wyboru politycznego, ale kwestia dalszego istnienia państwa i narodu. Dlatego te partie i politycy, którzy nie tylko skupili się na Rosji, ale wykorzystując przereklamowaną historię i polegając na potężnym rosyjskim zasobie, byli jednymi z najlepszych ukraińskich systemów politycznych, powinni zniknąć. Procedura takiego zaginięcia może być zróżnicowana: od zakazu i kary wyrokami więzienia po dochodzenie w sprawie przestępstw gospodarczych i zwrot skradzionych ludziom na Ukrainie.
Wczoraj jest niewiele okazji do manewru dla tych dość potężnych i wpływowych polityków. Rozpraszają, zmieniają nazwy, ukrywają się. Z reguły chodzi o uratowanie siebie i skradzionych. Lowoczkin, Rabinowicz, Surkis, Szufrych, Kiva i dziesiątki wpływowych polityków swobodnie uciekło z kraju. Wszechpotężny Lowoczkin, który do niedawna utrzymywał liderów opozycji na własny koszt i finansował kanały telewizyjne, próbuje zostać zwykłym fanem piłki nożnej, który wyjeżdża za granicę na mecze piłki nożnej i wcale nie dba o to, że jest urzędującym posłem. Jego siostra zastępczyni również nie pojawia się na Ukrainie. Bracia Surkis zręcznie przekraczają granicę państwową, chwytając walizki z pieniędzmi i kolekcje drogich zegarków. Ukrywają się, ponieważ rozumieją, że na zawsze stracili swój nuklearny elektorat.
Wcześniej dla nich prorosyjscy wyborcy byli prawdziwym kołem ratunkowym i niezawodną trampoliną do ofensywy. Dzięki temu łatwo wpadli w najwyższą siłę, a Rosji niemal swobodnie udało się zaanektować Krym. Trudniej było zająć Donbas. I jest to absolutnie niemożliwe dla ukraińskiego Wschodu i Południa. Politycy OPFL bez skrywań pomagali Putinowi we wszystkim. A wynikająca z tego korzyść zadowoliła obie strony. Teraz Rosja zniszczyła, spaliła i zniszczyła nie tylko wschodnie miasta i wsie, ale zabiła orientację wobec Moskwy, zawsze tu obecną. Putin okazał się tak potężnym „ukrainizatorem”, że przez dziesięciolecia przekonywał Ukraińców, że on i Rosjanie nie mogą mieć wspólnej przyszłości.
Bez względu na historię rodziny, język komunikacji i niedawne sympatie polityczne, ludzie stali się zagorzałymi patriotami Ukrainy. Aby nie zostać zabitym, aby uratować dzieci, miliony zostały zmuszone do opuszczenia swoich domów, opuszczenia Mariupola i Charkowa, przeniesienia się w głąb lądu lub wyjazdu daleko za granicę. Inna część, i nie wolno nam o nich zapominać, „czekała” na Rosjan i rozpłynęła się w slumsach niekończącego się Mordoru. Reszta razem bezinteresownie i bohatersko broni swojej ojczyzny przed wrogiem. Tak więc Putin dosłownie zniszczył swoją bazę we wschodniej Ukrainie. A jednocześnie główna baza OPZZh. Dlatego konieczne jest przekazanie świadomości Ukraińców, że to nie „mieszkańcy Wschodu” wezwali putina do siebie. Ci, którzy zadzwonili i obiecali Putinowi przyjęcie z kwiatami, mają określone nazwiska i imiona. Niestety, ci przyjaciele Putina wciąż mają status deputowanych ludowych, oligarchów i właścicieli ogromnych mediów. To wszystko do tego stopnia, że proste przeformatowanie nie wystarczy.
Spójrzmy krytycznie na Parlament Ukrainy. Wyobraźmy sobie, że wśród obecnych zastępców Rady Najwyższej są politycy Jurij Bojko i Wadim Rabinowicz, którzy do niedawna latali zgodnie z instrukcjami Putina. Realizowali plany i pomysły rosyjskich służb specjalnych. Uczestniczyliśmy w specjalnych wydarzeniach mających na celu likwidację państwa ukraińskiego. Reformy i ruchy Ukrainy w UE i NATO były utrudnione.
Wśród nich są oficerowie aktywnej rezerwy rosyjskich służb specjalnych. Takich jak na przykład Andriej Derkacz, wymieniony na amerykańskiej liście sankcyjnej, jako rosyjski agent. Co wywołało międzynarodowe skandale mające na celu zerwanie Ukrainy z Ameryką i pogrążenie jej w międzynarodowej izolacji. A wszystko to, za pozwoleniem, politycy nadal są posłami. Mogą mieć dostęp do tajnych informacji, zachowują status posła z szerokimi możliwościami. Otrzymują pensję, nawet jeśli uciekli i są za granicą od pierwszego dnia wojny.
Oczywiste jest, że w gorącej fazie wojny nie zależy od reelekcji. Ale nie można udawać, że problem nie istnieje. Jaka jest zwykła zmiana nazwy frakcji, zabocourt-denden OPFL, wyczerpuje problem. Że „poprawny” głos deputowanych z grup oligarchicznych usuwa z nich pytanie, komu służą i czyim interesom mają być bronione w parlamencie. Zmiana nazw frakcji i łatwe przeformatowanie BP to za mało. Konieczne jest natychmiastowe podjęcie decyzji o tymczasowym zawieszeniu obowiązków tych deputowanych, którzy byli blisko związani z Rosją lub wyjechali za granicę i nie wracają. Konieczne jest wszczęcie wnikliwego śledztwa w sprawie powiązań między prorosyjskimi politykami a ich kolegami z ukraińskiego pionu władzy. Na przykład długotrwały pobyt Ilji Civy w ukraińskiej polityce wynika z wysokiego patronatu byłego ministra spraw wewnętrznych. Dlaczego więc nie zapytać byłego ministra, jak cenny był dla niego ten prymitywny? Konieczne jest natychmiastowe rozpoczęcie identyfikacji sieci rosyjskich agentów w Radzie Najwyższej, rządzie, Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, sądach, służbie specjalnej, prokuraturze, środowisku biznesowym i mediach. I tutaj środki kosmetyczne nie mogą zrobić. Dlatego parlament i dosłownie cała legislacja powinny poczekać nie tylko na przeformatowanie, ale na radykalną reformę. Przez wszystkie lata swojego istnienia system oligarchiczny zdołał stworzyć dla siebie takie ramy prawne, że bez radykalnej reformy Ukraina nie powinna liczyć na znaczące zmiany. Nawet po zwycięstwie nad rosyjskim wrogiem.
Każdy, kto choć trochę interesuje się polityką, wie, że są osobni deputowani i całe ugrupowania parlamentarne wybierane z woli i kosztem oligarchów. Ci ludzie nigdy nie pozwolą na pełnoprawne reformy na Ukrainie. Wymażą nie do poznania antykorupcyjne i reformatorskie prawa. A poprzez swoje medialne tuby będą mogli nadal przekonywać społeczeństwo, że są świętymi strażnikami ukraińskiej państwowości. Chociaż wiele osób zna ich prawdziwą istotę, ale z różnych powodów nie ma nikogo przeciwko nim, aby działać jako wspólny front. Aby nie marnować przelanej krwi bohaterów, konieczne jest potraktowanie tego kodu tak poważnie, jak to możliwe. Teraz jest najwyższy czas nie tylko na poważne przeformatowanie, ale także na udaną radykalną zmianę.
P.S. Tasowanie starego dziennika nic nie da. A jeśli są w nim kapiące karty, to sprawią, że każda nowa gra będzie nieuczciwa i niesprawiedliwa. Wystarczy wlać stare zepsute wino do nowych micahs.
