Aby odpowiedzieć na pytanie „Czy obywatele Federacji Rosyjskiej są zbiorowo odpowiedzialni za wojnę z Ukrainą?”, Należy odpowiedzieć na pytanie „Czy obywatele Federacji Rosyjskiej są kolektywem?”.
Odpowiedzialność zbiorowa jest możliwa tylko w zespole. Domaganie się zbiorowej odpowiedzialności od ludzi, którzy nie są przez nic zjednoczeni, jest bezcelowe. Czy zbiorowa odpowiedzialność za słabe wyniki lotniska spada na pasażerów, którzy w nim utknęli? Oczywiście, że nie, chociaż na lotnisku może być dużo pasażerów, czasami dziesiątki tysięcy.
Czy można nazwać sto czterdzieści milionów ludzi rozsianych po północnej Eurazji, od arktycznej Norwegii po Koreę Północną, kolektywem? Czy mają coś, co zamienia ich w zespół, który można pociągnąć do odpowiedzialności? Moskiewscy urzędnicy z przekonaniem zapewniają nas, że tak. Podobno Federacja Rosyjska jest naprawdę krajem, a nawet federacją. Podobno kolektyw obywateli rosyjskich nie różni się od kolektywu obywateli kanadyjskich.
Co więcej, rosyjscy urzędnicy są przekonani, że na Ukrainie nie ma kolektywu obywateli. To, co obywatel Ukrainy jest oksymoronem. Że mieszkańców Ukrainy nic nie łączy i chcą stać się częścią rosyjskiej drużyny. Dlaczego? Pozornie dlatego, że Federacja Rosyjska to „prawdziwy zespół”. Czy tak jest? Czy Rosja jest krajem w tym samym sensie co Kanada czy Norwegia? A tak naprawdę federacja? A zespół rosyjskich obywateli? Czy naprawdę istnieje?
We współczesnych społeczeństwach ludzi w kolektywach łączy konstytucja i zasady w niej określone. Kanada jest kanadyjską konstytucją, która określa niezbywalne prawa każdego Kanadyjczyka. Obywatele Kanady mogą być bardzo różni, ale wszyscy zgadzają się z ich konstytucją.
Porozumienie z kanadyjską konstytucją zamienia Szkotów, Francuzów, Sikhów, Ukraińców, Portugalczyków, Chińczyków – każdego zechce – w Kanadyjczyków i Kanadę, w kolektyw, który ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za ich wspólne działania. Zarówno w kraju, jak i za granicą.
W niektórych krajach, obok konstytucji lub zamiast niej, monarchowie mogą działać jako czynnik jednoczący. Dzisiaj król i królowa zajmują się założeniem kolektywu. Ludzie w Holandii, Danii, Szwecji, Norwegii, Wielkiej Brytanii są zjednoczeni w kolektywie przez szacunek dla swoich monarchów. Współczesny monarcha jest żywym ucieleśnieniem historycznej ścieżki, którą przebył. Za postacią monarchy kryje się historia kraju. Postać monarchy łączy teraźniejszość z najstarszą przeszłością.
Obecny król Norwegii, Harald V, jest Piątym, ponieważ przed nim było już czterech królów o tym imieniu na ziemiach Norwegii. W szczególności Harald I, przodek monarchii norweskiej, który żył już w IX wieku. Przyszły król Norwegii, książę Haakon, będzie ósmym Haakonem na norweskim tronie.
Ważne jest, aby wyjaśnić, że Harald jest królem, ponieważ Norwegowie tego chcą. Król został zaproszony do Norwegii przez obywateli po ogłoszeniu niepodległości od Danii. Taka była wola obywateli sto lat temu i tak jest teraz. Norweskie partie lewicowe w parlamencie domagają się zniesienia monarchii od pół wieku i niezmiennie przegrywają: Norwegowie cenią swoją konstytucję, ale uważają, że połączenie konstytucji i monarchy czyni ich kolektyw silniejszym.
Jak Brytyjczycy. Materiał filmowy z Londynu podczas niedawnych obchodów siedemdziesiątej rocznicy panowania królowej Elżbiety wyraźnie pokazuje, jak skutecznie monarcha konstytucyjny jednoczy ludzi w kolektyw.
Czy obywatele Federacji Rosyjskiej mają konstytucję? A może monarchia? A może coś własnego, wyjątkowego? Formalnie Rosja ma konstytucję, ale kogo łączy? Jeśli Federacja Rosyjska może być rządzona przez ćwierć wieku bez udziału w debacie prezydenckiej, to konstytucja nie ma mocy. Tak więc nie ma wokół niego zespołu.
Konstytucja we współczesnej Federacji Rosyjskiej jest dekoracją i fikcją. Sceneria i butaforia nie tworzą zespołów odpowiedzialnych. Trudno powiedzieć, co dokładnie tworzą, ale z Kanadą, Norwegią i każdym innym rozwiniętym krajem nie jest to porównywalne.
W Rosji nie ma monarchy. Rosyjski „silny przywódca” nie ma nic wspólnego z monarchą. „Silny przywódca” nie dotyczy historii kraju i nie związku czasów. Mówi o swojej zdolności do bezkarnego łamania losów milionów. Jest mało prawdopodobne, aby brutalność mogła stworzyć kolektyw polityczny. Przynajmniej we współczesnym sensie.
Moskwa lubi też mówić o „skrawkach”. Jak mówi oficjalna Moskwa, jest to bardzo „wyjątkowa”, podstawa „kolektywu rosyjskich obywateli”. Znaczenie teorii „złomu” polega na tym, że rzekomo mieszkańcy północnej Eurazji mają niewypowiedziane podsumowanie wspólnych wartości, co zamienia ich w nowoczesny kolektyw polityczny. Nie ma dokładnej listy tych wartości.
„Skrawki” nie przypominają norweskiego monarchy, który można zobaczyć pod has ważnych ceremonii państwowych. A nie jak kanadyjska konstytucja, którą można odczytać i zrozumieć.
„Skrawki” wydają się tam być, ale pozostają niewidzialne, bez papieru i bez atramentu, skręcone w powietrzu jak duchy nieba. Innymi słowy, teoria „złomu” jest żartem i nie ma sensu mówić o niej poważnie, jako o konstytucji lub jako monarchy.
Co pozostaje w rezultacie? Pozostaje ogromne terytorium od Bałtyku po Alaskę i pozostaje sto czterdzieści sześć milionów, którzy nie mają kolektywu politycznego we współczesnym sensie. To straszne, że te sto czterdzieści sześć milionów jest słabo zorientowanych w kwestiach politycznych i preferuje apolityczność.
Najnowszym przykładem jest pomysł zmiany flagi z historycznego trójkolorowego na rzekomo „nowogrodzki” biały, niebieski i biały. Nowa flaga pojawiła się znikąd, jak kolejny histeryczny „ludowy” mem z mediów społecznościowych. Mieszkańcy północnej Eurazji nie byli tym zawstydzeni, a biała, niebiesko-biała flaga aktywnie zmienia trójkolorowy.
Gdyby Rosjanie byli kolektywem, w czasie wojny z Ukrainą zdjęliby flagi swoich regionów. Jeśli Rosja jest federacją, to powinna mieć poddanych z własnymi historycznymi flagami. Twer, Czukotka, Komi mają własną flagę – każdy region. Jeśli nie chcesz iść na protesty z flagą federalną, zawsze masz własną jednostkę federacyjną i jej flagę.
Dlaczego nie było akcji z flagami regionów? Ponieważ Federacja Rosyjska jest ostatnim miejscem na świecie, w którym istnieje zrozumienie, czym jest federacja i jak sobie z nią poradzić.
Czy można powiedzieć, że analfabetyzm polityczny i głęboka apolityczność mieszkańców północnej Eurazji uwalniają ich od odpowiedzialności za wojnę? Zdecydowanie nie. Ale jest to zdecydowanie inna odpowiedzialność niż obywatele Kanady i Norwegii.
Analfabetyzm i apolityczność znacznie komplikują sytuację. Jeśli chodzi o odpowiedzialność, będzie to długa i sztuczna praca.
Po prostu będzie z propagandystami, z administratorami, z wykonawcami, ale dalej? Co więcej, świadomość odpowiedzialności opiera się na masowym zacofaniu politycznym i apatii, które można przezwyciężyć tylko poprzez masową edukację obywatelską. Z grubsza rzecz biorąc, konieczne będzie wyjaśnienie stu czterdziestu milionom, co oznacza ich paszport. To ciężka i niewdzięczna praca.
Zrobili to demokraci na Białorusi i zajęło im dwadzieścia lat, zanim przynajmniej niektórzy mieszkańcy kraju zrozumieli, czym jest obywatelstwo.
Kto zajmie się edukacją publiczną w przypadku Rosjan? I czy ktoś się tym zajmie? Kto chce rozwijać społeczeństwo, które w XXI wieku jest w stanie zmienić swoją historyczną flagę na jakąś kreatywność sieciową? Trudno powiedzieć, odpowiedzi mogą być najsmutniejsze.
