Znajdujący się we Lwowie Ósmy Administracyjny Sąd Apelacyjny zakazał działalności partii politycznej „Platforma Opozycyjna – Za Życiem” (OPFL). Rozprawa odbyła się w poniedziałek 20 czerwca w trybie zamkniętym. Przedstawiciel partii OPFL uczestniczył w rozprawie sądowej online, powiedział „Radio Swoboda».
«Sąd zaspokoił roszczenia Ministerstwa Sprawiedliwości Ukrainy: działalność Partii Politycznej „Opozycyjna Platforma – Za Życie” jest zabroniona; fundusze i inne aktywa partii, jej organizacji regionalnych, miejskich, okręgowych, komórek pierwotnych i innych podmiotów strukturalnych zostały przeniesione na własność państwa», – Zgłoszone służba prasowa sądu
Przedstawiciele OPFL mają 20 dni na odwołanie się od tej decyzji do Sądu Najwyższego. Według ruchu Chesno, Platforma Opozycyjna – Za Życie stała się pierwszą zakazaną partią, która próbowała chronić swoje interesy podczas procesu.
«W związku z tym, że sąd nie wpuścił dziennikarzy na salę rozprawy, argumenty stron procesu nie są znane i staną się dostępne dopiero po upublicznieniu pełnej decyzji sądu.», – Zauważyć szczerze.
Frakcja parlamentarna OPFL składała się z 44 deputowanych ludowych, ale po rozpoczęciu wojny Rosji na dużą skalę z Ukrainą jej członkowie zaczęli się z niej wycofywać, a później sama frakcja zaprzestała działalności.
21 kwietnia niektórzy deputowani, którzy wcześniej byli członkami frakcji OPZZh, utworzyli nową grupę zastępczą „Platforma na rzecz Życia i Pokoju”. Na jego czele stanął Jurij Bojko.
Kolejna część parlamentarzystów, którzy wcześniej byli członkami frakcji OPZZh, dołączyła do zastępcy grupy „Przywrócenie Ukrainy” 24 maja.
1 czerwca Rada Najwyższa zarejestrowała projekt ustawy proponującej ustawowe przyjęcie mechanizmu umożliwiającego usunięcie byłych deputowanych OPFL z pracy w parlamencie.
3 maja Rada Najwyższa przyjęła ustawę zakazującą działalności partii prorosyjskich. 14 maja ustawę tę podpisał prezydent Wołodymyr Zełenski.
OPZZh stała się dziesiątą prorosyjską partią zdelegalizowaną przez Ósmy Administracyjny Sąd Apelacyjny. Wcześniej zdelegalizował dziewięć partii, z których ostatnią była „Partia Szariatu”.
