To, co wydarzyło się w Bucza i innych osadach obwodu kijowskiego, jeszcze gorsze okrucieństwa popełniane przez Rosjan na innych okupowanych terytoriach, zwłaszcza w Mariupolu, są trudne do zauważenia, zrozumienia, nie wybuchają nienawiścią, gniewem i chęcią zemsty. Reakcja na każdą kolejną zbrodnię wojenną Rosjan również będzie jasna. Istnieje jednak szeroki zakres opcji między naturalną reakcją a późniejszymi działaniami.
Z publicznej reakcji społeczeństwa, polityków, historyków, artystów i publicystów wynika, że istnieje kilka kierunków, w których podejmujemy te same kroki, co Rosja w tym samym czasie. Oczywiste jest, że warto opisać i wyjaśnić wszystkie wydarzenia, które obecnie mają miejsce na Ukrainie. Konieczne jest kierowanie emocji i energii ludzi na rzeczy użyteczne dla państwa i społeczeństwa. Ale do tego nie powinieneś wybierać radzieckiej terminologii i narzędzi.
Nie jesteśmy mordercami!
Istnieje bardzo cienka granica w reakcji na działania Rosjan, kiedy jesteśmy o krok od stania się takimi jak oni. Wezwania do morderstw, niszczenia ich kobiet i dzieci, bombardowania miast są powtórzeniem ścieżki tego samego rosyjskiego zabójcy.
Zniszczenie wroga jest dziełem wojska, a postawienie przed sądem i ukaranie – funkcjonariuszy organów ścigania i odpowiednich departamentów. Warto karać przestępców tym, którzy go posiadają, zgodnie z prawem. A społeczeństwo musiało skierować swoje wysiłki nie na zemstę, ale na znalezienie mechanizmów i zebranie informacji, aby ukarać winnych, wesprzeć obrońców i przywrócić kraj.
Warto szukać osób odpowiedzialnych za zbrodnie i karać je, a nie uogólniać. I tutaj nie mówimy o tym, że są „dobrzy Rosjanie”, ale o naszym zachowaniu i przejmowaniu cech Rosjan.
Morderstwo jest morderstwem i trudno je usprawiedliwić. Dlatego wezwania do zniszczenia Rosjan są imitacją ich zachowania. Przechodzimy więc przez obraz zabójcy. To Rosjanie krzyczą teraz, że Ukraińcy powinni być zabijani, ponieważ są „nazistami”, „faszystami”, „złymi duchami”. Jednak wielu Ukraińców przyjęło retorykę wobec samych Rosjan. Do tego dodano wezwania typu „potrzebujemy, aby ich kobiety zostały zgwałcone”, „ich dzieci powinny czuć się tak samo jak nasze”. Nienawiść do Rosjan jest zrozumiała, ale nie należy być takim jak oni i aprobować zbrodni przeciwko ludzkości.
Ale pomysł stworzenia specjalnej jednostki, która będzie poszukiwać i karać zabójców Ukraińców, jest bardzo udany. W ten sposób będziemy mogli ukarać sprawców (postawić przed sądem) zbrodnie na Ukrainie i zaspokoić społeczne żądanie ukarania winnych.
Kult wojny
Wojna dla Ukraińców nie jest sposobem na zajęcie obcego terytorium, na ustanowienie ich wpływów w regionie. Po prostu bronimy się i walczymy o życie i przyszłość. Dlatego nie powinieneś heroizować wojny w stylu Rosjan.
Wojna to śmierć, ból, smutek, strach, zniszczenie i tragedia dla milionów. Próba heroizowania go i przekształcenia w wielkie wydarzenie dla „narodu ukraińskiego” również porównuje nas do Rosjan.
W Europie II wojna światowa jest tragedią, a dzień jej zakończenia stał się Dniem Pamięci i Pojednania. Tylko ZSRR i jego satelity nadal świętują Dzień Zwycięstwa.
Nie wzywam do pojednania z Rosjanami. Ale nie powinniśmy traktować wojny jako czegoś majestatycznego, a naszego przyszłego zwycięstwa jako wielkiego święta i budować na nim naszej polityki. Kult wojny rodzi tylko wojnę. Powiecie, że kraje Europy nie chciały powtórzyć tragedii II wojny światowej tak bardzo, że „pomogły” Putinowi zaatakować Ukrainę i rozpocząć kolejną krwawą masakrę. I będziesz miał rację. Jednak mamy już to doświadczenie i rozumiemy, że Rosja nigdzie nie zniknie. A posiadanie dobrze wyszkolonej i wyposażonej armii, gotowej do niszczenia wrogów oraz wprowadzenia kultu wojny i militaryzacji wszystkich sfer życia to dwie różne rzeczy.
Izrael to także zupełnie inne doświadczenie. Tam wojna jest powszechna, a ochrona państwa jest obowiązkiem dla wszystkich bez „specjalnych zezwoleń za granicą”, „zbroi” i przenoszenia odpowiedzialności. Nie chwalą wojny i nie tworzą kultu zwycięstwa, ale rozumieją przyczyny, konsekwencje, możliwości własne i innych ludzi.
„Dziadkowie walczyli”
Jakiekolwiek porównanie wojny na Ukrainie z II wojną światową jest nielogiczną próbą nadania skali bohaterstwu ukraińskich obrońców i obrońców oraz niezrozumiałą chęcią narzucenia teraźniejszości wydarzeń sprzed 80 lat.
Dziennikarz Pavel Kazarin pisze teraz „dziennik wojskowy” w obronie terytorialnej Kijowa. Zakończył jeden z postów następującym zwrotem: „Zdobądź to. ” Dedy”, który „voevals” – to jest teraz nasze”.
Jest to publiczny dowód na żywotność rosyjskiej ideologii w ukraińskim społeczeństwie. Znany publicysta w jednym z czołowych mediów kładzie podwaliny pod ukraińską agresję i ideologię, która nie jest nasza, destrukcyjna zarówno dla ukraińskiego społeczeństwa, jak i dla całego świata. Ale bardzo dobrze wpisuje się w nastroje, które już istnieją w społeczeństwie i pomaga rosyjskiej propagandzie pokazać, jak „nieadekwatni” Ukraińcy.
Teraz zaczęliśmy nasz ruch nie do rozwoju i analizy sytuacji, ale do tych te same kroki, co Rosjanie z ostatnich 30 lat. Tutaj musimy zrozumieć, że „dziadkowie walczyli”, ale także gwałcili, zabijali, torturowali. A jeśli Ukraina i Ukraińcy chcą „odzyskać historię II wojny światowej”, muszą zrozumieć, że zabierzemy nie tylko zwycięstwo nad nazizmem, ale także wszystko, co zrobiło sowieckie wojsko. Nie możesz podzielić wydarzeń wojny na dobre i złe, tych, które lubisz i tych, których nie lubisz, wybieraj tylko to, co chcemy. Teraz nie jest czas na głośne wypowiedzi i walkę o dziedzictwo wymyślone przez Rosję.
Nadal nie rozumiemy wszystkich wydarzeń, które mają miejsce na Ukrainie, nie rozumiemy, co wydarzyło się podczas II wojny światowej, ale uparcie szukamy paraleli i próbujemy przeciągnąć mit „wielkiego zwycięstwa” na Ukrainę i dodać mu ukraiński kolor.
3,8 miliona wyświetleń wideo Iryny Fedyshyn „Execution Spring ()”, ponad 7 tysięcy komentarzy i ponad 145 tysięcy polubień. To nie jest rosyjska propaganda ani operacja FSB, ale rosyjska narracja o II wojnie światowej jest wyraźnie związana z tragicznymi wydarzeniami na Ukrainie, a mianowicie z liniami „To jest 41., faszyści, Niemcy”. Niemcy i faszyzm nie mają ze sobą nic wspólnego, a wojna rozpoczęła się w 1939 roku. Ale po co rozumieć, łatwiej jest powtórzyć.
Wojna ojczyźniana
Termin ten był bardzo aktywnie używany w Imperium Rosyjskim, ZSRR, jest używany w rzeczywistej Rosji. Dla nas ma to negatywne konotacje. Jednocześnie znacznie upraszcza percepcję wydarzeń i nie wymaga znajomości i zrozumienia związków przyczynowo-skutkowych.
Mamy teraz wojnę rosyjsko-ukraińską. Mówienie o „ludzie są stałą ofiarą”, „kraju, którego każdy potrzebuje” i „drugiej Palestynie” to ta sama terminologia, co Rosjanie.
Teraz trzeba przedstawić nową narrację, dać zrozumienie wydarzeń, a nie próbować budować naszą historię, teraźniejszość i przyszłość, wychodząc od rosyjskich narracji i ich wizji świata.
Musimy mówić o tragedii wojny, a nie o majestacie „narodu ukraińskiego”. Pragnienie stworzenia nowego specjalnego narodu w Europie jest imitacją Rosjan. Nie ma narodzin „nowego narodu ukraińskiego”. Jest zjednoczenie Ukrainy, formacja narodu ukraińskiego jako całości, zrozumienie naszej tożsamości i wspólna wizja przyszłości. Jest to normalny rozwój kraju i społeczeństwa, a nie pojawienie się kogoś wyjątkowego.
***
Oskarżenie, a nie zemsta, powinno być dla nas teraz kluczowe. Jeśli chcemy zemsty, nie będziemy się różnić od Rosjan. Oni też zawsze mszczą się na każdym za coś. Wniesienie do idei narodowej pragnienia zemsty ostatecznie zmieni nas w tych, przed którymi teraz się bronimy. Próby sowieckich i rosyjskich koncepcji oraz zrozumienia historii i wydarzeń, aby ukrainizować i uczynić nasze, dodają nam więcej problemów niż pożytku. Zaczęliśmy tworzyć kult wojny, mówić o „wyjątkowym narodzie” i militaryzować społeczeństwo nie dla ochrony, ale ze względu na ideologię, która będzie sprzeciwiać się Rosji. Ale jest to błędne podejście. Musimy myśleć o naszej przyszłości i naszym rozwoju, a nie tylko o konfrontacji z Federacją Rosyjską.
To nie jest próba uwikłania Ukraińców, społeczeństwa czy poszczególnych społeczności. Jest to ostrzeżenie i chęć omówienia zarazków problemów, dopóki nie staną się hamulcem dla kraju.
