Human Rights Watch, międzynarodowa organizacja praw człowieka, udokumentowała liczne zbrodnie popełnione przez rosyjskie wojsko w Kijowie, Charkowie, Czernihowie i innych regionach. Gwałty, brutalne zabójstwa ludności cywilnej, nieludzkie tortury – przedstawiciele organizacji przesłuchiwali ofiary i świadków tych wydarzeń oraz Opublikowany kilka sprawdzonych historii Ukraińców.
publikujemy te straszne historie jako dowód zbrodni wojennych Rosji w wojnie na Ukrainie.
***
„Przypadki, które udokumentowaliśmy, to niewypowiedziane, celowe okrucieństwo i przemoc wobec ludności cywilnej Ukrainy. Gwałty, morderstwa i inne akty przemocy wobec ludzi powinny być badane jako zbrodnie wojenne”. Hugh Williamson, dyrektor ds. Europy i Azji Środkowej w Human Rights Watch, powiedział.
Gwałt w Charkowie
13 marca rosyjski żołnierz pobił i wielokrotnie zgwałcił Olgę (to nie jest jej prawdziwe imię), 31-letnią kobietę w Malaya Rogan, wiosce w obwodzie charkowskim, która w tym czasie była kontrolowana przez wojska rosyjskie.
Rosyjscy żołnierze weszli do wioski 25 lutego, powiedziała Olga. Tego dnia około 40 wieśniaków, głównie kobiet i dziewcząt, znajdowało się w podziemiach miejscowej szkoły. Była tam ze swoją 5-letnią córką, matką, 13-letnią siostrą i 24-letnim bratem.
Około północy 13 marca rosyjski żołnierz włamał się do szkoły. Miał ze sobą karabin szturmowy i pistolet, wszedł do piwnicy i kazał wszystkim ustawić się w szeregu. Olga stała trzymając córkę, która spała. Powiedział jej, żeby dała mu dziewczynę, ale ona odmówiła. Żołnierz powiedział bratu, aby podszedł i nakazał reszcie grupy uklęknąć, albo powiedział, że zastrzelił wszystkich w piwnicy.
Żołnierz rozkazał bratu, aby podążył za nim, aby pomóc znaleźć jedzenie. Wyszli i wrócili za godzinę lub dwie. Żołnierz usiadł na podłodze.
„Ludzie zaczęli pytać, czy można iść do toalety, a on pozwolił im w grupach po dwie i trzy osoby” – powiedziała Olga. Potem ludzie zaczęli osiedlać się w nocy. Rosyjski żołnierz podszedł do Olgi i kazał jej iść za nim.
Żołnierz zabrał kobietę na zajęcia na drugim piętrze, gdzie wycelował w nią pistolet i kazał się rozebrać. Mówi: „Zmusił mnie do seksu oralnego. Przez cały czas trzymał broń w pobliżu mojej skroni lub wkładał mi ją w twarz. Dwa razy strzelił w sufit i powiedział, że da mi to więcej „motywacji”.
Olga powiedziała, że w szkole jest jej bardzo zimno i zapytała, czy może się ubrać, ale żołnierz pozwolił jej nosić tylko odzież wierzchnią i zabronił jej noszenia bielizny i spodni. „Kiedy się ubierałem, żołnierz powiedział mi, że jest Rosjaninem, zadzwonił do siebie i poinformował mnie, że ma 20 lat. Powiedział, że przypominam mu dziewczynę, z którą chodził do szkoły” – powiedziała Olga.
Żołnierz powiedział kobiecie, aby poszła do piwnicy i zabrała swoje rzeczy, aby mogła zostać z nim w klasie. Odmówiła. „Wiedziałam, że moja córka będzie płakać, jeśli mnie zobaczy” – powiedziała. Żołnierz wyjął nóż i powiedział jej, żeby zrobiła to, co kazał, jeśli chce ponownie zobaczyć swoje dziecko. Żołnierz zgwałcił ją ponownie, przyłożył nóż do gardła i przeciął skórę wokół szyi. Obciął jej również policzek nożem i obciął trochę włosów. Żołnierz uderzył ją w twarz książką i uderzył kilka razy. Zdjęcia, które udostępniła Human Rights Watch, pokazują rany i siniaki na szyi i twarzy.
Około 7:00 rano 14 marca żołnierz powiedział Oldze, aby znalazła mu paczkę papierosów. Zeszli razem. Kobieta poprosiła strażnika, aby dał żołnierzowi kilka papierosów. Po tym, jak żołnierz dostał papierosy, wyszedł.
Tego dnia wraz z rodziną udała się pieszo do Charkowa, gdzie wolontariusze udzielili jej pierwszej pomocy. Przenieśli się do schronu przeciwbombowego. „Mam szczęście, że żyję”, mówi Olga. Ona zaznaczyła, że władze przygotowują sprawę karną, którą planują przekazać prokuraturze Ukrainy.
Egzekucje w obwodzie czernihowskim
27 lutego rosyjskie wojsko schwytało sześciu pokojowo nastawionych mężczyzn we wsi Stary Bykiw w obwodzie czernihowskim i rozstrzelało ich. Mieszkaniec pobliskiej wsi Nowy Bykiw rozmawiał z krewnymi czterech zamordowanych mężczyzn. Powiedziała Human Rights Watch, że 27 lutego most między Nowym Bykowem a Starym Bykowem został wysadzony w powietrze, a wojska rosyjskie ostrzelały obie wioski. Następnie kolumna rosyjskich pojazdów opancerzonych wjechała do Starych Byków.
„Większość ludzi ukrywała się w piwnicach z powodu ostrzału, a żołnierze chodzili od drzwi do drzwi” – wspomina Tetiana.
„Bojownicy zabrali z domu sześciu mężczyzn z trzech różnych rodzin. Jedna matka straciła obu synów. Inny facet miał około 20 lat, nazywał się Bogdan, dobrze znam jego matkę, powiedziała mi, że żołnierze kazali jej czekać w domu, aż dostaną jej syna… przesłuchać. To samo powiedziano innym rodzinom. Zamiast tego zabrali tych sześciu mężczyzn, zabrali ich na drugi koniec wioski i zastrzelili ich” – powiedziała Tetiana.
Victoria, matka jednego z zabitych mężczyzn, opowiedziała Human Rights Watch o szczegółach zbrodni.
„Zabrali mojego syna Bogdana [29 років] i shurina Sasha [39 років]. Byliśmy w piwnicy [через обстріл], więc tego nie widzieli. Wyszli palić. Wtedy nasz sąsiad podbiegł i powiedział, że widział, jak zabrali Bogdana, Sashę i kilku innych facetów ” – powiedziała Victoria.
Victoria wybiegła na zewnątrz, aby zapytać rosyjskich żołnierzy w punkcie kontrolnym, co się stało. „Powiedzieli nam, żebyśmy się nie martwili, że [солдати] będą się trochę przestraszyć, a potem odpuścić. Przenieśliśmy się około 50 metrów dalej… i usłyszał strzały. Było to około 18:20”.
Victoria powiedziała, że następnego dnia ona i jej siostra wyszły na pole i zobaczyły ciała leżące w pobliżu domu.
„Cała trójka leżała po jednej stronie budynku, ale to nie był mój syn i szwagier. Przeszliśmy na drugą stronę i zobaczyliśmy [Богдана, Сашу і ще одного]. Leżeli tam. Zostali postrzeleni w głowę, z rękami związanymi za plecami. Patrzyłam na ciało mojego syna, jego kieszenie były puste, nie miał telefonu, kluczy, dokumentów” – wspomina z przerażeniem kobieta.
Victoria poprosiła wojsko w punkcie kontrolnym o pozwolenie na odebranie ciał, ale odmówili jej. 7 marca Victoria powiedziała, że ponownie poprosiła bojowników o pozwolenie na zabranie ciał. „W punkcie kontrolnym kazano im iść na cmentarz, obiecali przynieść ciała … Cały [сусіди] przyszło, 75 osób… Pochowaliśmy wszystkich tego samego dnia, w osobnych grobach”.
Rosyjscy żołnierze zabrali również całe drewno opałowe mieszkańcom wioski, pozostawiając im nic do gotowania lub ogrzewania domów.
Masakra w Buchan
4 marca w Bucza, 30 kilometrów na północny zachód od Kijowa, rosyjskie wojsko dokonało egzekucji mężczyzny i zagroziło egzekucją czterech kolejnych, powiedział nauczyciel, który był świadkiem morderstwa.
Rosjanie celowo zniszczyli miasto Bucza i zabijali cywilów ze szczególnym okrucieństwem
Powiedziała, że usłyszała strzelaninę około 7:00 rano i zobaczyła trzy rosyjskie samochody pancerne i cztery ciężarówki KamAz jadące jej ulicą. Nauczycielka ukrywała się w piwnicy ze swoimi dwoma psami, kiedy usłyszała trzask w oknie, a potem ktoś wybił drzwi jej domu. Głosy z zewnątrz powiedziały [російською мовою]”Wyjdź natychmiast, albo rzucimy granat”.
Kobieta krzyknęła, że jest sama w piwnicy i wyszła z podniesionymi rękami.
„Na ulicy było trzech mężczyzn, dwóch [російських] żołnierze i dowódca. Wzięli mój telefon i sprawdzili go, a następnie kazali mi wziąć dokumenty i iść z nimi „- powiedział mieszkaniec. Idąc ulicą z żołnierzami, zobaczyła, że oni również zbierają jej sąsiadów.
„Zabrano nas do miejsca, w którym kiedyś znajdowało się biuro agroButpostach. W pobliżu domu znajduje się parking i mały plac. Ludzie, głównie kobiety, zebrali się na tym placu, ale było też wśród nas kilku mężczyzn w wieku powyżej 50 lat. Było około 30 żołnierzy, a dowódca miał wyróżnienie [десантника]. Mówił z akcentem z zachodniej lub środkowo-zachodniej Rosji… Wszyscy żołnierze byli chudzi i wyglądali źle” – powiedziała kobieta.
Powiedziała, że bojownicy przywieźli na plac około 40 osób, zebrali telefony, sprawdzili dokumenty, zapytali, który z nich jest w obronie terytorialnej lub samoobronie.
„Dwie kobiety poprosiły o pójście do toalety. Jedna z nich była w ciąży. Poszedłem z nimi. Żołnierz pokazał nam drogę do toalety, która była w pobliżu budynku, wydaje się, że tam była ich kwatera główna. Budynek był długi. Wzdłuż ściany po drugiej stronie zobaczyliśmy dużą kałużę krwi” – wspomina kobieta.
Czekali na placu godzinami w bardzo zimną pogodę, powiedziała.
„W pewnym momencie przywieźliśmy jednego młodego mężczyznę, potem jeszcze czterech. Żołnierze im rozkazali [зняти] buty i kurtki. Kazali im uklęknąć na poboczu drogi. Rosyjscy żołnierze zdjęli koszulki. Jeden został postrzelony w tył głowy. Upadł. Kobiety płakały. Pozostali czterej mężczyźni tylko klęczeli. Dowódca powiedział reszcie ludzi na placu: „Nie martw się. Wszyscy jesteście normalni – i to jest brud. Jesteśmy tutaj, aby oczyścić was z brudu”, wspomina mieszkaniec.
Powiedziała, że kilka godzin później żołnierze zabrali ludzi do domu. Pozostali czterej mężczyźni pozostali na kolanach, gdy wychodziła. Kobieta powiedziała, że kiedy udało jej się opuścić miasto 9 marca, ciało młodego mężczyzny wciąż leżało tam, gdzie został dźgnięty nożem.Szyny.
Inny mieszkaniec, 40-letni Dmitrij, powiedział Human Rights Watch, że on i jego rodzina uciekli z miasta 7 marca z powodu ciągłego ostrzału. Według niego ludzie nie znali żadnych bezpiecznych dróg ucieczki, więc szli, owinięci białymi prześcieradłami i machając białymi prześcieradłami – około pięciu kilometrów do wioski Vorzel.
Będąc w Worzelu, zamieszkali na dwie noce w piwnicy dwupiętrowego domu z grupą lokalnych mieszkańców. Dmitrij powiedział, że z nimi w piwnicy była kobieta, która miała obrażenia klatki piersiowej i nóg. Inni ludzie w piwnicy powiedzieli mu, że została zastrzelona dzień wcześniej, kiedy rosyjscy żołnierze włamali się do tej samej piwnicy i wrzucili do środka bombę dymną. Kilka osób wpadło w panikę i wybiegło na ulicę, gdzie zastrzelili ich rosyjscy żołnierze. Kobieta została ranna, a 14-latek otrzymał zastrzyk w głowę i zmarł.
Dmitrij powiedział, że kobieta zmarła również następnego dnia, 8 marca. On i kilku miejscowych pochowało ją w pobliżu schronu przeciwbombowego.
Egzekucje w Irpin
4 marca rosyjskie wojsko zagroziło egzekucją mężczyzny i jego syna we wsi Zabuchchia koło Irpen. Wieśniak powiedział, że rosyjskie wojska weszły do wioski, gdzie on i 10 osób, w tym jego rodzina z Irpen, ukrywali się w piwnicy domu. Powiedział, że 13 żołnierzy weszło do jego domu, aby go przeszukać.
„Bojownicy pytali o mojego 34-letniego syna, który jest w obronie terytorialnej. Wyszedł im naprzeciw. Zapytali, kto jest w domu, a potem przeszukali dom i odwrócili tam wszystko… Znaleźli mój karabin myśliwski i butelkę benzyny na podwórku ” – wspomina mężczyzna.
Dowódca rosyjskiego wojska wydał swoim podwładnym rozkaz zastrzelenia zarówno mężczyzny, jak i jego syna.
„Zabrali nas na zewnątrz. Jeden z żołnierzy sprzeciwił się. Zabrali nas z powrotem i kazali mojemu synowi rozebrać się do naga, ponieważ chcieli znaleźć od niego nacjonalistyczne tatuaże” – wspomina mężczyzna.
Następnie Rosjanie splądrowali wszystkie sąsiednie domy i odjechali.
***
Wszystkie strony konfliktu zbrojnego na Ukrainie są zobowiązane do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego lub prawa wojennego, w szczególności konwencji genewskich z 1949 r., pierwszego protokołu dodatkowego do konwencji genewskich i międzynarodowego prawa zwyczajowego. Siły zbrojne stron wojujących, które sprawują skuteczną kontrolę nad terytorium, podlegają międzynarodowemu prawu okupacyjnemu.
Prawa wojenne zabraniają umyślnego mordowania, gwałtów i innych nadużyć seksualnych, tortur i nieludzkiego traktowania więźniów i cywilów. Rozbój jest również zabroniony. Każdy, kto nakazuje lub umyślnie popełnia takie czyny lub ułatwia je, jest odpowiedzialny za zbrodnie wojenne. Dowódcy sił, którzy wiedzieli lub mieli powody, by wiedzieć o takich zbrodniach, ale nie próbowali ich powstrzymać ani ukarać sprawców, ponoszą odpowiedzialność karną za zbrodnie wojenne w ramach odpowiedzialności dowództwa.
