W sytuacji z byłym szefem Wywiadu Obronnego Ukrainy Wasylem Burbą wszyscy się mylą. A sam Burba z jednej strony stał się skrajny, az drugiej strony stał się na czele walki politycznej. Jedni manipulują w imię ocen i zniszczenia przeciwnika, inni nie bronią inteligencji, choć powinni byli to zrobić do końca.
Myślenie klipsowe jest szkodliwe w sprawach bezpieczeństwa narodowego. Ale jest używany przez wszystkie strony konfrontacji, krytyków i obrońców. Sytuacja z oficerem wywiadu po raz kolejny pokazuje, że nasze służby specjalne desperacko potrzebują reform.
Pisałem już i podkreślałem po raz kolejny, że to służba specjalna, a nie polityczni konkurenci, przegrywa ze wszystkimi politycznymi rozgrywkami i wojnami wokół służb specjalnych. A dziwne zachowanie poszczególnych oficerów wywiadu rodzi nieufność do samej służby specjalnej, ponieważ odchodzi od braterstwa bojowego i zaczyna przypominać klub płaczliwych chłopców, którzy bronią siebie, a nie państwa i instytucji.
Sytuacja z Burbą po raz kolejny krzyczy, że reforma służb specjalnych nie powinna być opóźniana i wprost wskazuje na ich główny problem – nominacje polityczne. Pragnienie umieszczenia wiernego przywódcy, a nie profesjonalisty, nie daje wyniku dla kraju. Obecnie większość organów ścigania przyjmuje przywódców, którzy są gotowi służyć przede wszystkim prezydentowi lub patronowi politycznemu. Tak działa obecny system polityczny.
Warto jednak zauważyć, że w Siłach Zbrojnych Ukrainy i Gwardii Narodowej Ukrainy przywódcy zostali mianowani nie z powodów politycznych, ale z uwzględnieniem potrzeb departamentów i bezpieczeństwa kraju.
Polityka w jakiejkolwiek formie zakłóca pracę służb specjalnych. A zwłaszcza stało się to dużo po 2014 roku. Bo z jednej strony trzeba zaspokoić zapotrzebowanie na „zemstę”, a z drugiej wojna pokazała, jak mocno służby specjalne są zintegrowane z polityką.
Dlatego, jeśli nie politycy, to politycznie lojalni ludzie byli umieszczani na stanowiskach kierowniczych, aby byli gotowi w każdej chwili „naciskać” na konkurenta lub otworzyć firmę na PR. I wygląda na to, że się rozegraliśmy. I chodzi nie tyle o sam skandal z „wagnerowcami”, ale o to, jak potraktują nas nasi partnerzy w UE, USA i Kanadzie. Bo po co mieliby dzielić się z nami informacjami wywiadowczymi, skoro jutro poseł lub dziennikarz macha im na następnym koncercie. W rzeczywistości niszczymy nasze bezpieczeństwo polityką. I nie tylko ktoś jest tu winny, ale wszyscy. Ponieważ ta sytuacja nie zaczęła się dzisiaj i nie wczoraj, ale została odziedziczona po KGB. I zamiast reform wciąż mamy rozwiązania sytuacyjne.
Majdan dla Burby
Można oczywiście oskarżyć Burbę o działania przeciwko działaczom Euromajdanu czy inne przestępstwa popełnione przez organy ścigania na Ukraińcach. Z drugiej strony do jego obowiązków służbowych należy umiejętność wydawania i wykonywania rozkazów. Burba wykonywał rozkazy i nadal trzeba dowiedzieć się, czy można je interpretować jako „nielegalne”.
Od początku wojny większość sił bezpieczeństwa, które były na Majdanie i wykonywały odpowiednie rozkazy kierownictwa, poszła walczyć w obwodach donieckim i ługańskim przeciwko rosyjskim wojskom i separatystom. W obu przypadkach wykonali polecenie i działali w granicach władzy. I tylko sąd musi powiedzieć, kto przekroczył granicę, podać nazwiska, a nie uogólniać. Odpowiedzialność zbiorowa nie powinna tu działać. Byli wśród tych, którzy poszli na wojnę, i dwa rodzaje sił bezpieczeństwa uczestniczących w wydarzeniach na Majdanie. Niektórzy poszli ukryć się za zaświadczeniem o uczestnictwie w wojnie, ale byli też tacy, którzy wierzyli, że „krew może zmyć winę za Majdan” (jednak każdy czuł się inaczej winny i nie zawsze było to morderstwo lub pobicie). Trudno powiedzieć, jaki był cel Burby. Należy jednak rozumieć, że żaden kraj nie pozwala sobie na rozproszenie z kadrami sił bezpieczeństwa.
„Sumienie Narodu”
Jednocześnie należy rozumieć, że udział w wojnie i „zmywanie krwią” swojej winy nie czyni człowieka „sumieniem narodu”. Ponieważ istnieją działania indykatywne i są takie, których doświadczasz i rozumiesz nie tylko jako PR. I tutaj ważne jest, aby monitorować całą karierę osoby. Bezsporne jest, że oficer wywiadu Burba przyniósł korzyści krajowi podczas wojny z Rosją. Ale nie może samodzielnie wskazać, co jest słuszne, a co nie. Co więcej, grać razem z jedną z partii w walce politycznej.
Swoimi publicznymi przemówieniami Burba nie uratował operacji ani nie próbował kogoś ukarać (nie podał ani jednego nazwiska), ale po prostu przyciągnął więcej uwagi do siebie w celu dalszego rozwoju kariery. I to jego działania doprowadziły do ataku na służbę specjalną, zaatakował swoich byłych podwładnych, ratując się. Jednocześnie zdyskredytował działania Głównego Zarządu Wywiadu i naraził na niebezpieczeństwo operacje, które w tej chwili mają miejsce.
Nie musisz „scalać” swoich
Odpowiedzialne przywództwo jest rzadkością nie tylko na Ukrainie, ale także we współczesnym świecie. W sytuacji z oficerami wywiadu i Burbą osobiście prezydent i kierownictwo dźwigów i różnych organów ścigania zachowywali się niewłaściwie.
Jeśli istniała „podstawa” ze strony byłego szefa GUR, należało ją zbadać, a następnie podjąć decyzję o zwolnieniu, pozbawieniu pokrycia i anulowaniu tajnych paszportów. Jeśli tak nie było, nie powinieneś być tak rozproszony przez siły bezpieczeństwa. Jest to sygnał dla innych, że nie zostaną objęci ani uratowani. W przeważającej części inteligencja wykonuje zadania, które wpływają na interesy państwa, ale nie zawsze są romantyczne lub heroiczne. Zrozumienie, że prezydent i państwo was chronią, jest bardzo ważne. Ale taka „ulewa” pokazuje, że należy wziąć pod uwagę sytuację polityczną i słuchać kierunku wiatru. A to niszczy pracę służby specjalnej.
Dziennikarze aktywiści
Po 2014 roku ukraińscy dziennikarze, którzy nazywają siebie niezależnymi, zaczęli twierdzić, że są również aktywistami (aktywnymi obywatelami Ukrainy) i nie mogą relacjonować wszystkich wydarzeń w sposób oderwany. Ale nawet w takiej subiektywności zawsze istnieje granica. Oczywiście nie można dać głosu separatystom i okupantom i przymykać oczu na niektóre „mielizny” naszego wojska. Jednak udział mediów w walce politycznej i próba zatuszowania jej „stanowiskiem obywatelskim” dyskredytuje dziennikarstwo jako zawód i jest pracą dla wroga. I nie ma znaczenia, o jakim etapie kariery Burby piszesz: Majdan czy „sprawa Wagnera”. Próba podniesienia stopnia napięcia z każdą kolejną wiadomością działa przeciwko społeczeństwu. Media, przeciwnie, powinny pokazywać sytuację pod różnymi kątami i podawać maksimum informacji i minimum emocji.
W przypadku Burby, Wagnerian i Majdanu tak nie jest. Burba nie rozproszył Majdanu ani nie zabił Ukraińców, był odpowiedzialny za część operacji w ramach swojej władzy. Burba i jego podwładni przeprowadzili fajną operację dokumentowania zbrodni i zbierania informacji o wrogu. Ze względu na to, że udało im się zapytać terrorystów, teraz służby specjalne są lepiej poinformowane nie tylko o ludziach, z którymi rozmawiały, ale także o systemach komunikacji, kierownictwie i specyfice operacji okupantów w Donbasie. I ta informacja jest bardzo ważna, biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia na granicy. Istnieje również możliwość, że agenci zwerbowani przez ukraiński wywiad pojawili się wśród rosyjskich najemników. Sama myśl o tym rodzi nieufność wroga do siebie nawzajem.
Ale tam pojawia się wiele pytań. Taka operacja, jak lądowanie samolotu pasażerskiego obcego kraju, nie jest przeprowadzana spontanicznie. Muszą istnieć oficjalne zapisy i raporty Burby, jego rozkazy i rozkazy prezydenta z pozwoleniami lub zakazami operacji. Do tej pory żadna ze stron nie pokazała takich dokumentów. Z jakiegoś powodu ich blogerzy i dziennikarze nie są połączeni. Więc nie wszystko jest tam takie proste. Jeśli ich tam nie ma i wszystko zostało zbudowane tylko na palcach, to jest to głupota i krótkowzroczność.
Cała ta sytuacja wyraźnie pokazuje, że konieczne jest zreformowanie służb specjalnych, uczynienie ich bardziej zrozumiałymi dla ludzi, odpowiedzialnych przed Radą Najwyższą, konieczne jest ostateczne zatrzymanie nominacji politycznych i usunięcie polityki z pracy służb specjalnych.
