Украинадағы ресейліктердің қатыгездігін түсіндіруге болмайды. «Бұл мүмкін емес, — дейді еуропалықтар, және адамдар оған қабілетті деп санаудан гөрі, украиндықтардың түстердің қалыңдап, фактілерді бұрмалауына күдіктенетін еді. Әсіресе, қандай да бір жеке психопатқа емес, орасан зор әскері бар бүкіл мемлекетке келгенде.
Ресей мәдениеті, еуропалықтар соншалықты қоқыс тәрбиелей алмады. Ол аз десеңіз, қоқыс кітап оқылмайды. Оның орнына бұл факт, орыс мәдениеті интеллигенцияны қалыптастырды. Құбыжықтың дүниеге келуін, көпшіліктің тұрақты азып-тозуын кім тыныш бақылап, оның алдын алуға ынталы болмады (не қаламады). Себебі, «зұлымдыққа қарсылық танытпау», девианттардың ақыл-ой азулары – бұл соншалықты қызық, соншалықты күлкілі. Сондай-ақ адам мен құбыжық арасындағы ортақтықты іздеу, риторикалық «мен таққа отырмын ба, әлде дұрыс па?»
Нәтижесінде «жаратылыс» үйдегі барлық құқықтарынан айырылды, бірақ оларды Украинаға шабуыл кезінде алды. Кісі өлтіруге, зорлауға, тонаушылыққа «құқықтар». Сондықтан алып жатқан және азат етілген аумақтар түрме тыныш қалашыққа шабуыл жасағандай көрінеді. Ресей түрмесі, есіңізде болсын. Себебі, орыс түрмесінде (сондай-ақ әскерде, полицияда, т.б.) зорлау — үстемдік ету тәсілі.
Сонда да біз эмоцияға толықтай қол жеткізбеуіміз керек және қауіпсіздік мақсатында ғана осы «құбылысты» зерттеп отыруымыз керек. Шындықты жеңілдетпей немесе «ордамен», «мордвинмен» немесе «оркостанмен» безендірмей немен айналысып жатқанымызды түсінуіміз керек. Ал шпагат деп атайды. Мысалы, қазіргі орыс қоғамы — қазіргі орыс қоғамы, орыстар кейбір «зомбилар» немесе «Орда» емес, орыстар. Зомбилар да, орда да оған лайық емес. Ал орыстар соғыстан кейін олар емес, кейбір «орк» жасаған күнәлардан «тоқуға» лайық емес.
Сөйтіп, ресейлік қоғам кейбір ерекшеліктердің бірегей үйлесімімен қалыптыдан ерекшеленеді.
Біріншісі – ғылым мен сараптамаға мүлдем сенімсіздік.
Әр елде шартты түрде «байлап қою теоретиктері» деп атауға болатын адамдар бар. Әдетте олар нашар білімді, аз табыс табады, ештеңеге әсер етпейді және теледидарды көп көреді. Ең бастысы – олардың көпшілігін белгілі бір әлеуметтік топқа бөлуге болады. Ресейде ондай топ жоқ, онда халықтың басым бөлігі табыс деңгейі мен әлеуметтік жағдайына қарамастан байлап қою теоретиктері болып табылады. Путин мен Шойгу шамандарға барып, англосаксондықтар Ресейді «жұмыс істеуге» шешім қабылдады деп есептейді. Шенеуніктер мен бизнесмендер қарапайым сиқырды қолданады, сарбаздар «келіссөздермен» кейбір «айдаһарлардан» қорғануды сұрайды. Дәрігерлер «суды зарядтайды», зымыран ғалымдары жауынгерлік зымырандарды, ұстаздар Атлантида туралы әңгімелейді. Ал мұның бәрі жалпы телевизиялық марасмус, бауырымен жорғалаушылар, масондықтар, көгершіндердің биологиялық қару ретіндегі және т.б. фонында.
Осыдан келіп ресейлік қоғамның бұрын-соңды болмаған шоғырлануы пайда болды. Егер әрбір идиот күрделі сұрақтарға қарапайым жауап таба алса, онда күмәндануға орын жоқ.
Екіншісі — православиелік ұлттық большевизм «танымал» идеология ретінде.
Пролетариаттың қазіргі ұрпақтары Ресей империясын «қалпына келтіруге» қанша тырысса да, олар әрдайым гипсалдың үстіне алтын жалатылған египеттік қонақ үй стилінде кеңестік киіз үй алады. Ресейдің нағыз, халық әнұраны ән болуы керек:
«Біз барлық буржуазияға қайғырамыз
Дүниенің отын үркітіп,
Қандағы дүние жүзіндегі от —
Лорд, сені қастерле!»
Бұл жерде ұлттық «біз» де, жаулары да жақсы өмір сүретіндер, ең болмағанда дәретханалары мен кілемдері барлар. Ал тонаушылық пен қирауды қастерлейтін нақты құдай.
Ал нәжіс массалары мен басып алынған тұрғын үйлердің жалпы саны – ресейлік жаңа ұлттық пролетариаттың манифесі не емес?
Үшіншісі – ережелерді қажет етпейтін нақты «тәртіп» идеясы.
Ресей қоғамындағы бірден-бір заң бұрыннан «Мен – бастықпын – сен – ақымақсың» деген болатын. Бұл, тағы да қате, қандай да бір себептермен «азиялық» немесе «моңғол-татар» деп аталады. Осы ұлы өркениеттердің өкілдерін не ренжітеді. Тәртіп пен заңдар, қатыгездікпен қараса да, Қадыров пен Путиннің алдында мүлдем ұрлық жасамайды ғой.
Бірақ бұл әлі де қиындықтың жартысы. Ережелер мен қарапайым логиканың жоқтығы қазіргі орыстар үшін әмбебап сылтау болып табылады. Олар білмеді, ойланбады, ештеңені өзгерте алмады, солай болды. Басып алынған ресейлік жауынгерлердің «түсініктемелерінің» басым бөлігін «бес попутал» формуласына дейін төмендетуге болады, содан кейін қандай да бір өкініш, пенальти, ар-ұждан мүлдем өзекті емес. «Беске» барлық сұрақтар, ал олар кішкентай адамдар, олардан қоятын ештеңе жоқ.
Осы үш «тіректе» әңгімелерін біздің арнайы қызметтеріміз ұстап қалған ресейліктердің шынайы мәдениеті тұр. Және біз онымен жұмыс істеуіміз керек.
Егер халық мүлдем байлап қоюға сенсе, онда Путинді биліктен шеттету қажеттілігі оңай ақталуы мүмкін. Мысалы, оның шын мәнінде Қытай үшін, немесе масондықтар үшін жұмыс істеуі, hжәне құпия әлемдік үкімет туралы. Ал екі онжылдықта елдің «тізесін бүгіп» кетпегенін, енді әскердің де сыни тұрғыдан әлсірегенін тағы қалай түсіндіруге болады?
Егер байлардың өшпенділігі дұрыс бағытта бағытталса, онда Қиыр Шығыс пен Байкалдан келген әскери техника колонналары Мәскеу мен Санкт-Петербургке қарай бет алуы мүмкін. Ол аз десеңіз, мұндай науқанда Украинаға шабуыл жасаудан гөрі «әділеттілік» әлдеқайда көп болады.
Ең бастысы , «бастық» «әлсіз» емес, Путин мен Қадыров арасындағы буданның бір түрі, және ол өз субъектілеріне толық жазасыздық пен күнәдан азаттыққа кепілдік береді.
Сол кезде Украинаның сауығуына қарамастан, уақыт керек болады. Себебі Ресейді демократияландыру , әрине, жақсы, бірақ жақын арада қандай да бір жағдайда шындыққа жанаспайды. Олардың деназизациясы, демилитаризациясы және ядролық қарусыздануы өте өзекті мәселелер болып табылады.
(Т.А.Ә., қолы Және шынымен де орыс мәдениетін кенселиттеудің қажеті жоқ. Оны зерттеу қажет. Мысалы, «Груз-200» фильмі орыс жанының құпиясы мен кеңдігін жан-жақты суреттейді.
